مگو که غنچه چرا چاکچاک و دل خون است؟ از میرزاده عشقی قصیده 25
1. مگو که غنچه چرا چاکچاک و دل خون است؟
که این نمایشی از زخم قلب مجنون است!
دلبرا! ای که ترا طبع سخن پرور من! از میرزاده عشقی قصیده 26
1. دلبرا! ای که ترا طبع سخن پرور من!
مهربان کرد که دستی بکشی بر سر من
من که خندم، نه بر اوضاع کنون می‌خندم از میرزاده عشقی قصیده 27
1. من که خندم، نه بر اوضاع کنون می‌خندم
من بدین گنبد بی‌سقف و ستون می‌خندم
خاکم به سر، ز غصه به سر، خاک اگر کنم از میرزاده عشقی قصیده 28
1. خاکم به سر، ز غصه به سر، خاک اگر کنم
خاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم؟
یاران عبث نصیحت بی حاصلم کنید از میرزاده عشقی قصیده 29
1. یاران عبث نصیحت بی حاصلم کنید
دیوانه ام من عقل ندارم ولم کنید
ای که هر خواسته دل، ز فلک می‌خواهی از میرزاده عشقی قصیده 30
1. ای که هر خواسته دل، ز فلک می‌خواهی
آنقدر راضی‌ای از خود که کتک می‌خواهی
هر مراد و آرزویی، کاندرون قلب ماست از میرزاده عشقی قصیده 31
1. هر مراد و آرزویی، کاندرون قلب ماست
دارویش اندر دهان آن مه دندان‌طلاست
بدان سرم که شکایت ز روزگار کنم از میرزاده عشقی قصیده 32
1. بدان سرم که شکایت ز روزگار کنم
گرفته اشک ره دیده‌ام، چه کار کنم؟
با هر محیط، خویش، نه هم‌رنگ می‌کنم از میرزاده عشقی قصیده 33
1. با هر محیط، خویش، نه هم‌رنگ می‌کنم
نی لحن خود، رهین هر آهنگ می‌کنم
دیده معطوف دهان غنچه دلدار کردم از میرزاده عشقی قصیده 34
1. دیده معطوف دهان غنچه دلدار کردم
روزه‌دار عشق بودم، من به هیچ افطار کردم