زلف اندر تاب چینی دیگرست از امامی هروی غزل 1
1. زلف اندر تاب چینی دیگرست
کفرت اندر زلف دینی دیگرست
شبت ز بهر چه بر روز سایبان انداخت از امامی هروی غزل 2
1. شبت ز بهر چه بر روز سایبان انداخت
که روز من به شب تیره در گمان انداخت
ز دل بگذر کرا پروای جانست از امامی هروی غزل 3
1. ز دل بگذر کرا پروای جانست
حدیث دل حدیث کودکانست
با عشق دلی که آشنا نیست از امامی هروی غزل 4
1. با عشق دلی که آشنا نیست
جامست ولی جهان نما نیست
ترک من دل بردن آئین می کند از امامی هروی غزل 5
1. ترک من دل بردن آئین می کند
بر من بیدل ستم زین می کند
رای مرا چو شیفته روی خویش کرد از امامی هروی غزل 6
1. رای مرا چو شیفته روی خویش کرد
روی دلم ز روی کرم سوی خویش کرد
مقصود ترک اول سالک نجات بود از امامی هروی غزل 7
1. مقصود ترک اول سالک نجات بود
گنج نجات زیر طلسم ثبات بود
از هنر مرد بهره ور گردد از امامی هروی غزل 8
1. از هنر مرد بهره ور گردد
چون بر صاحب هنر گردد
مرا که گفت که دل بگسل از دیار از امامی هروی غزل 9
1. مرا که گفت که دل بگسل از دیار و زیار
که باد صبح امیدش چو روز من شب تار
از نسیم زلفش ای باد سحر از امامی هروی غزل 10
1. از نسیم زلفش ای باد سحر
گر خبر داری چرائی بی خبر
نه رای آنکه بترک دیار و یار از امامی هروی غزل 11
1. نه رای آنکه بترک دیار و یار کنم
نه جای آنکه سر کویش اختیار کنم
در محیطی فکنده ام زورق از امامی هروی غزل 12
1. در محیطی فکنده ام زورق
که دو عالم از اوست مستغرق