قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 با خرد همره و دو لب بادب باز مکن هیچ کاری که از آن غیر تو یابد ضرری

2 زانکه نیک و بد ایام نماند هرگز وز تو ماند ببدی در همه عالم اثری

3 بد اندک مشمر خوار که بسیار شود هست سرمایه احراق جهانی شرری

4 درد سر کم ده و کم کش ز پی کار جهان که نیرزد کلهی نزد خرد درد سری

1 طمع ابن یمین چیست ز کرم کرمت خود بدانی چو در آن صرف کنی اندیشه

2 هست آن میوه که از لطف بود چهره نمای دانه از باطن او همچو پری از شیشه

3 با همه لطف که دارد نخورم خون دلش خرم آنکس که کند خوردن خونش پیشه

4 قوت خونش اگر در تن روباه رود شیر گیری کند ار روی نهد در بیشه

1 اگر من پنج روزی بالضروره براه ناسزائی میزدم پی

2 مپندارید کان بود اختیاری که هست اندر مثل آخر دوا کی

3 مرا خورشید دولت چون فروشد چراغی ساختم ناچار از وی

1 چنان زندگانی کن ای نیک رای بوقتی که اقبال دادت خدای

2 که خایند از حسرت انگشت دست گرت بر زمین آید انگشت پای

1 سیرت آزادگان از سفلگان هرگز مجوی کی بود چون سرو سوسن هر کجا خار و خسی

2 آبروی از آتش شهوت چرا ریزی بخاک از هوا چون بگذری زانپس صفا بینی بسی

3 شوربای چشم خود خوردن بر ابن یمین به که باید خورد سکبای رخ هر ناکسی

1 یکی پرسید ز افلاطون بگاه نزع کای دانا کجا دفنت کنم وقتی که روی از خلق برتابی

2 برآورد از جگر آهی حکیم زنده دل وانگه بگفتش دفن کن هر جا که خواهی گر مرا یابی

3 مدار ابن یمین زین پس نظر بر تن چو دانستی نه این خاکی نه این بادی نه این آتش نه این آبی

4 ز خود گر آگهی خواهی بکوی نیستی در شو که تو در عالم هستی نه بیداری که در خوابی

1 مزن دم در آنچت گزیرست ازان که حمل افتد این شیوه بر بیهشی

2 گر ایدون بمقدار گوئی سخن ز خوی خوش خویش در رامشی

3 ور از حد برون میبری گفت را بتیغ زبان خویش را میکشی

4 ز گفتن پشیمان بسی دیده ام ندیدم پشیمان کسی از خامشی

1 پیشتر زین علی شمس الدین که سر از کبر بر فلک سودی

2 گر چه در جمع مال و در ضبطش ید بیضا و سحر بنمودی

3 لیکن از شاعران خوش گفتار گر کس او را بشعر بستودی

4 هم در او هزتی شدی پیدا هم عطائی بقدر فرمودی

1 الهی زبان مرا در سخن روان دار پیوسته بر راستی

2 بمعنی بیارای چون ز اولم به نیکوترین صورت آراستی

3 نگهدار اعمال ما را از آن که افتد در آن کژی و کاستی

4 بیکدم مسوز آنسهی سرو را که قدش بچل روز پیراستی

1 مکروه طبعت آنچه شود واقع ایحکیم خوردن غمش یکیست ز غمهای زایده

2 یا میشود بکام تو یا خود نمیشود در هر دو حال خوردن غم را چه فایده