قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 الا ای نسیم صبا از ره لطف گذر کن بخاک در شهریاری

2 که بوسد ز بهر شرف پای تختش کجا باشد اندر جهان تاجداری

3 زمن عرضه کن اینسخن گر توانی از آن پس که خواهی ازو زینهاری

4 که گر من برین در بنانی نیرزم برین آستان پس چه باشم غباری

1 من اندر کسب اسباب فضائل نکردم هیچ تقصیر و توانی

2 هنر پروده ام زینسان که بینی بیا انکار کن گر میتوانی

3 سخنهائی بنظم آرم روانبخش که گوید روح قدسش از روانی

4 که تو آب روانی از سلاست ندانم یا ز محبوبی روانی

1 جفت گاوی را اگر خدمت کنی سالی سه ماه روزگارت زو شود هر هفته و هر ماه به

2 ورکنی شاه جهانرا هفته ئی هفتاد مدح سخره گوئی را بود در پیش او مقدار به

3 گر تأمل‌ها کنی در نفع گاو و مدح شاه خدمت یکتای گاو از مدحت صد شاه به

1 سپهرا من از گردشت فارغم مرا کی توانی که غمگین کنی

2 نه نایم که بر بسته باشم کمر بدان تا مرا کام شیرین کنی

3 نه نرگس که سر پیشت آرم فرود گرم افسر و تاج زرین کنی

4 گرفتم که ایوان قصر مرا ز خشت زر و نقره پر چین کنی

1 آخر کری کند که ز بهر دو روزه عمر مغرور جاه و نعمت دنیا شود کسی

2 یا از برای یک شکم نان نیم سیر گردد غریق منت احسان هر خسی

3 آزاد باش و قانع و راضی بحکم حق دل در خدای بند و مبر آرزو بسی

1 ایدل نصیحتی کنم ار زانکه بشنوی نا داده آب کشت سعادات ندروی

2 ز نهار در نهان نکنی آن معاملت کانگه که آشکار شود زان خجل شوی

1 مربی چو محمود باشد گرم چه سنجد بمیزان من عنصری

2 چو سنجر هنر پروری کو مرا که تا بشکنم رونق انوری

3 بزرگی این هر دو شاعر ز چیست ز اکرام محمودی و سنجری

4 و گر نه نه اینست ابن یمین چه دارند ایشان ازو برتری

1 اگر بروی ترش کار فقر راست شدی کدوی سرکه بدی با یزید بسطامی

2 و گر بخرقه ازرق تمام گشتی کار تغار نیل بدی شیخ احمد جامی

3 و گر برقص کسی شهره و علم بودی امام شهر شدی خرس در نکو نامی

1 بیادگار من ای یار اگر نگهداری یکی لطیفه نویسم ز غایت یاری

2 زمانه در گذرست و اجل ز پی تازان بهوش باش که فرصت ز دست نگذاری

1 ای خردمند اگر همی خواهی که شوی شهره در نکو کاری

2 جهد کن تا غلام و خدمتکار بیش از ابناء جنس خود داری

3 زانکه روزی یک بیک ایزد میدهد در کمی و بسیاری

4 نان ز دیوان غیرشان مجراست وز تو مشهور آدمی ساری