قطعات در دیوان اشعار ابن یمین فریومدی

1 کریما وعده‌ای دادی چنانم که خادم گشت از آن مخدوم راضی

2 تقاضا میکنم هر چند دانم که بر رأی تو نسیان نیست قاضی

3 ولی محتاج باشد تیغ بران به تحریک ار چه باشد سخت ماضی

1 در قصه شنیدیم کزین پیش بزرگی یک بدره زر داد بیک بیت فلانی

2 ما هم بطمع پیش بزرگان زمانه بستیم میانی و گشادیم زبانی

3 بردیم بسی رنج و نشد حاصل از اینکار جز خوردن خونی و بجز کندن جانی

4 گر تربیت اینست بسا کاهل سخن را دل تافته گردد چو تنور از پی نانی

1 بزرگوار وزیرا نصیحتی بشنو ز بنده ئی که ترا هست مشفق جانی

2 یقین شناس که تو نیستی بشغل اولی ز هر که هست بگیتی ز انسی و جانی

3 کسی بنزد تو گر حاجتی کند عرضه بر آر حاجت او را چنانکه بتوانی

4 مکن بشغل تعلل که وقت معزولی کس از تو یاد نیارد بهیچ تاوانی

1 من و نفس نفیس و فقر و فاقه نمیخواهم غنی گشتن بخواری

2 بود جان دادنم در آب خوشتر از آن کز غوک خواهم جست یاری

3 بمیرد گرسنه شهباز از آن به که جغد او را کند سیر از شکاری

1 ندیده نان تو اندر جهان کسی هرگز بسان خاک چنین خوار از پی آنی

2 چو آدمی نخورد نان فرشته را ماند تو قلتبان نخوری نان و دیو را مانی

1 بوالفضولی مرا بکنجی دید همچو جنی نهان ز هر انسی

2 گفت دانم ملول میگردی گفتم آری ز چون تو نا جنسی

1 فرزند هنرمند من ای نور دو چشمم حقا که مرا بیتو ز جان هست ملالی

2 در هجر تو خون شد دل از اندیشه آنم کایا بودم با تو دگر باره وصالی

3 روزیکه بصد حسرت و محنت بشب آید بی روی چو ماه تو مرا هست بسالی

4 رفتی بهوای تو روان مرغ روانم زین تیره قفس گر نبدی سوخته بالی

1 چه خوش بودی ایدل درین دیر فانی که کس را بکس آشنائی نبودی

2 و گر بودی آنگه بیاران یکدل فلک را سر بیوفائی نبودی

3 خوشست آشنائی بهم اهل دلرا چه بودی که رسم جدائی نبودی

1 شهاب الدین علی را گفت یاری که ما را از می ات چون نیست بهری

2 تو خود باری همی نوش و میفکن نشاط باده از شهری بشهری

3 جوابش داد کان نوشیدنی نیست کزان خواهم گرفتم پاد زهری

1 پدر کردی نصیحت مر پسر را که زنهار از کسی چیزی نخواهی

2 و گر روزی چنان افتد که خواهی ز مردی خواه اگر چیزی بخواهی