رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو وز سایه خویشتن گسستم بی تو

2 تا سایه وصل برگرفتی ز سرم چون سایه به خاک در نشستم بی تو

1 صد طعنه ز هر گدای می خوردم من صد شربت جان گزای می خوردم من

2 از جور تو پشت دست می خاییدم من وز هجر تو پشت پای می خوردم من

1 چون غنچه اگر بند دهان بگشایم اسرار زمانه در زمان بگشایم

2 وانگه که چو خورشید کشم تیغ زبان چون صبح به یک نفس جهان بگشایم

1 مه اهل سپاهان و مه بدعهدیشان در کار هنر سستی و بدجهدیشان

2 عیسی دمی ای مجیر! دامن در کش زان قوم که دجال بود مهدیشان

1 ای دل! تو اگر ز رنج جان پرهیزی در جستن وصل آب رخ خود ریزی

2 با یار چنان شبی که صد عمر دراز بنشینی اگر از سر جان برخیزی

1 هر شب صنما! که رای زی خنده کنی صد عاشق مرده را به لب زنده کنی

2 گشتی تو نمک فروش تا بر دل خلق چون زخم زنی نمک پراکنده کنی

1 هر تخم که کاشتم نیامد به درو تا چند خودر کهنه دلم غصه نو

2 سنبل نیم ای صنم! که گویم که برو زین شهر تو گوئی مرو ای باب مرو!

1 گر معتکف در وثاق تو نیم زان نیست که خسته فراق تو نیم

2 روزم چو سر زلف وشاقان تو باد با این همه ریش گر وشاق تو نیم

1 ای موی سپید! اگر شبی با یاری بنشینم و از عیش بر آید کاری

2 صد عذر نهم گر بودش آزاری این جور ترا چه عذر سازم باری

1 زان زر هوسی که خیزد از کان سخن چندانکه نسخته ام به میزان سخن

2 شد مکه به مرتبت سپاهان که دروست یک گوشه و صدهزار حسان سخن