رباعیات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 آساید اگر شوی تو همخوابه من گوش فلک ستمگر از لابه من

2 ای دوست جهانیان چون شنگرف برند خاک سر کوی تو ز خونابه من

1 کندم همه شب ریش ز عشقت تا تو! کافر شدی و نماند خونی با تو

2 اکنون که تو ریش می کنم من نکنم یا من کنم این بیشه ناخوش یا تو

1 ای گشته زیان مملکت سود از تو! رو تازگی جهان بیفزود از تو

2 تو ایمنی از نکبت گیتی تا هست خلق و پدر و خدای خشنود از تو

1 هر تخم که کاشتم نیامد به درو تا چند خودر کهنه دلم غصه نو

2 سنبل نیم ای صنم! که گویم که برو زین شهر تو گوئی مرو ای باب مرو!

1 چون سایه نه نیستم نه هستم بی تو وز سایه خویشتن گسستم بی تو

2 تا سایه وصل برگرفتی ز سرم چون سایه به خاک در نشستم بی تو

1 وصلی که مرا به ناز پروردی کو؟ جانی که مراعات دلم کردی کو؟

2 آن هجر که نام من فرو بردی هست وآن صبر که کام من برآوردی کو؟

1 ای شب چکنم چاره! من از بهر خدای تنهایی و تیرگی و بندی بر پای

2 گر عمر منی ای شب! ازین بیش مپای ور جان منی ای نفس صبح! برآی

1 ای برده دلم به صد هزار استادی! در عشق تو بندگی به از آزادی

2 اصل طرب و مایه شادیست غمت یک دم غم تو به از هزاران شادی

1 صد عشوه نغز و دلستان آوردی تا عمر عزیزم به زیان آوردی

2 گفتی به برم جان تو دل خوش می دار تا جان بردن مرا به جان آوردی

1 با دل گفتم چو دلبری بگزیدی بنشین و بگو که با منش چون دیدی؟

2 دل گفت که از تو جان طمع می دارد می دان تو و این سخن ز من نشنیدی