ملمعات در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 بنانک مستعد بالنوال و شأنک غالب فی کل حال

2 تو آن شاهی که اقلیم خرد را خجسته طالع و فرخنده فالی

3 و امرک لو خصصت به الثریا لقابلة بطوع و امتثال

4 خداوندا ز رای تست محکم نهال ملک و بنیاد معالی

1 قد قدم العید عائدا بجلال فاسق لنا قهوة بایمن فال

2 عید رسید ای کنار من ز تو خالی! بزم بیارای و می بیاور حالی

3 وجهک بدرالدجی وصدغک لیل هات سلافا علی طلوع هلال

4 رطل گران کن که روی در طرب آورد شاه قزل ارسلان سپهر معالی

1 یا غزالی یا غزالی لاتحدنی بالوصال مع ان تعرف حالی فی فنون الاختلال

2 تو طراز هر جمالی در نهایات کمالی رشگ مشگ و غیرت گل هم به خدو هم به خالی

3 این اشکو حالتی فی قید هجر واشتعالی لست اهلا بالوصال ام رهنتم بالملال

4 گر چه جانم را وبالی و رچه عمرم را زوالی باد احسنتت در تزاید باد عمرت بر توالی

1 الدیک فی صیاح واللیل فی انهزام والنور قد تبدی من لجة الظلام

2 ای همچو دیده در خوروی همچو جان گرامی چون از غم تو شادم می ده به شادکامی

3 اسمع فداک روحی فالدیک قال حقا یا معشر السکاری هبوا من المنام

4 صبح است و باده حاضر می ده که کم در افتد وقتی بدین لطیفی کاری بدین تمامی

1 غرب الشمس والهوی سکنی و سهیل بدا من الیمن

2 این این الکؤوس مترعة هاتها هاتها و لاتهن

3 لشکر شب رسید تن چه زنی؟ حبشی دست یافت بر ختنی

4 ای که از عارض، آفتاب منی پر کن از باده، کوزه دو منی

1 هات یا عقلی و دینی من صبابات الزمان لا تعدنی ان قلبی لیس یرضی بالامان

2 از سر حالت نگارا! عیش کن تا در جهانی زانکه تو طفلی درین ره حیلت گردون ندانی

3 لا تلومونی فانی هائم اهوی المثانی غننی قولا علیها واترک السبع المثانی

4 گرچه خرمن سوز عقلی ورچه شورانگیز جانی با مجیر از روی رحمت گر بسازی می‌توانی

1 اقبلا هذا مکانی منعما لولا زمانی اسمعی یا نور عقلی صوت قلبی من لسانی

2 مردم از بهر خدا را ای غلام از دوستکانی بر کفم نه تا زمانی زین جهان بازم رهانی

3 بارک الله ملاء بدر انت فی برج نعیم هل نعیم الود لکن لیس خبر کالعیان

4 من به جان و تن نگارا با تو کی کردم توقف؟ تو مرا خوشتر ز جسمی تو مرا خوشتر ز جانی

1 دمت دمعی با جفان و لست مذنب جانی و صارالقلب مشعوفا بالفاظ کمر جان

2 مرا بیدل چه می‌داری اگر چه دیده و جانی؟ ز جانت دوستر دارم مرا چندین چه رنجانی؟

3 لئن الف النوی قلبی بحب الوصل انسانی کذالم یستوجب علیه کل انسان

4 مرا گفتی بریزم من ز غم خونت به آسانی فدای خاک پای تو بدینم چند ترسانی؟

1 جلال الدین! نلت مدی الامانی و ساعدک الزمان بلا توانی

2 خداوندا! می نوشین طلب کن که در اقبال صد نوشین روانی

3 لقد نالت بک الایام فخرا و طال علی عداک ید الزمان

4 سکندر ملکتا عمرت چنان باد که همچون خضر مانی جاودانی

1 مکانک فی الوری اعلی المکان و شأنک قد تفوق کل شان

2 ایا خورشید را رأی تو ثانی! ز اقران قرون، صاحبقرانی

3 فنجمک طالع فی المجد جدا و نحسک نازح و السعد دان

4 رسیدستی ز رفعت تا بدانجا که هفتم آسمان را آسمانی