شکوائیه در دیوان اشعار مجیرالدین بیلقانی

1 کار عالم نیک دیدم هیچ بر بنیاد نیست بر دل خاصان ز عالم جز غم و بیداد نیست

2 داده ام انصاف و شد معلوم من کاندر جهان هیچ کس را خاطری از بند غم آزاد نیست

3 من که از من عالمی شادند چون می بنگرم طبع من یک ساعت از گردون گردان شاد نیست

4 آنچنان از خوش دلی دورم که اندیشم که من خوش دل و آسودکی بودم مرا بر یاد نیست؟

1 ما را که سر آمد جهانیم وز دولت و ملک داستانیم

2 فرمانده خطه زمینیم آرایش چهره زمانیم

3 بنگر که چگونه در زمانه رنجور فراق دوستانیم

4 نی هیچ به کام خوش نشینیم نی آتش دل فرو نشانیم

1 نیک رنجورم ز رنج آتش فشان فراق سخت خاطر خسته ام از دست دستان فراق

2 نیست روزی تا ز فرقت بر دل ما نیست غم آنچ ما را هست بر دل باد بر جان فراق

3 درد بی درمان فراق آمد وزین معلوم نیست هیچ صاحب درد را فی الجمله درمان فراق

4 خلق سرگردان بود چون گوی تا دور فلک گوی غم باشد درافگنده به میدان فراق

1 از عشوه روزگار فریاد کو خود ز وفا نمی کند یاد

2 آباد بر آن کسی که او هست از بندگی زمانه آزاد

3 بر عمر مساز تکیه چون هست این طارم عمر سست بنیاد

4 گویی که زمانه بر دل خلق از راحت و رنج داد و بیداد

1 گلی کو کزان رنج خاری نیابی؟ میی کو کزان می خماری نیابی؟

2 به دشت جهان هر نفس عاشقان را غم آید ولی غمگساری نیابی

3 ازین رهروان گر کسی برشماری وزان حاصل الا شماری نیابی

4 مگر کار اهل عدم دارد ار نه؟ ازین جمع نا اهل کاری نیابی

1 حاصل روزگار می بینی غم بی غمگسار می بینی

2 تا به بوی گلی برآسایند این همه زخم خار می بینی

3 گرد عالم بر آی تا کس را راحتی برقرار می بینی؟

4 زان ظریفان که پیش ازین بودند یکی از صد هزار می بینی؟

1 هر دوست که اختیار ما بود واندر بد و نیک یار ما بود

2 از غایت لطف و مهربانی غمخواره و حق گزار ما بود

3 از طبع لطیف و طلعت خوب در فصل خزان بهار ما بود

4 ما خرم و خوش به صحبت او او شاد به روزگار ما بود

1 فلک باز از نهان خارم نهادست که پیری پای بر کارم نهادست

2 مرا خاری چنین ننهاد دیگر اگر چه خار بسیارم نهادست

3 بدین موی سپید ار راست خواهی بنای رنج و آزارم نهادست

4 مرا تا دهر سنبل یاسمین کرد به دل بر بار تیمارم نهادست

1 در گلشن ایام نسیمی ز وفا نیست در دیده افلاک نشانی ز حیا نیست

2 بر خوانچه این سبز فلک خود همه قرصی است و آن هم ز پی گرسنه چشمان چو ما نیست

3 آسایش و سیمرغ دو نام است که معنیش یا هست و در ادراک نمی آید و یا نیست

4 کمتر بود از یکنفس امید فراغت گر هست ترا حاصل بالله که مرا نیست

1 گر به عالم درد فرقت را همی درمان بدی آنچه دشوارست بر ما از فراق آسان بدی

2 بیشتر دلها تواند خورد اندوه فراق راحتی بودی اگر دلها همه یکسان بدی

3 ور نبودی تلخی فرقت پس از روز وصال آدمی اندر وصال دوستان سلطان بدی

4 در جهان کس نیست کو داغی ندارد از فراق کاج فرقت را هزاران داغ دل بر جان بدی