غزلیات سلطان باهو

1 دل را ز درد دوری صد وجه بیقراری آرام گر نیابم، فریاد گریه زاری

2 گویم کرا، حقیقت، واقف نه راز حالم حیران بسی بماندم، فریاد گریه زاری

3 صد صد خیال در دل، آید زدرد دلبر سوزم چنانچه مجمر فریاد، گریه زاری

4 هُو هُو بکن تو باهُو، خواهی وصال دوست من غیر وصل خوارم، فریاد گریه زاری

1 کفر اول می شناسد هر کسی لیک ثانی کفر کی داند کسی

2 غیر خاصان کس نداند کفر این مردمان دیدم در آن حیران بسی

3 خوش بود این کفر از ایمان ما من نه گفتم عارفان گفته بسی

4 یار این کفرست ایمان الخواص غیر خاص الخاص چون داند کسی

1 خدایا کن تو بر من مهربانی که جز تو نیست دردم را، تو دانی

2 فتادم کوی تو بیمار عشقت مداوا کن طبیبا نبض دانی

3 ندیدم در جهان جز تو طبیبی طبیبا! حاذقا! دردم تو دانی

4 زدرد دل بسی آه است و ناله زشوق جان ضمیرم را تو دانی

1 از من هزار من شد هی هی هزارهی هی هی هی هزار از من از من هزار هی هی

2 هی هی که من ندانم، دائم منی برانم زین کی کنی خلاصم، هی هی هزار هی هی

3 هی هی کجا شریعت، من غافل از طریقت دانم نه آن حقیقت، هی هی هزار هی هی

4 دیدیم آنچه دیدیم، خوردیم آنچه خوردیم بر سینه داغ بردیم، هی هی هزار هی هی