نان و حلوا شیخ بهایی
1 نان و حلوا چیست؟ جاه و مال تو باغ و راغ و حشمت و اقبال تو
2 نان و حلوا چیست؟ این طول امل وین غرور نفس و علم بی‌عمل
3 نان و حلوا چیست؟ گوید با تو فاش این همه سعی تو از بهر معاش
4 نان و حلوا چیست؟ فرزند و زنت اوفتاده همچو غل در گردنت
1 ایها اللاهی عن العهد القدیم ایها الساهی عن النهج القویم
2 استمع ماذا یقول العندلیب حیث یروی من احادیث الحبیب
3 مرحبا؛ ای بلبل دستان حی! کامدی، از جانب بستان حی
4 یا برید الحی! اخبرنی بما قاله فی حقنا، اهل الحما
1 شب که بودم با هزاران کوه درد سر به زانوی غمش، بنشسته فرد
2 جان به لب، از حسرت گفتار او دل، پر از نومیدی دیدار او
3 آن قیامت قامت پیمان شکن آفت دوران، بلای مرد و زن
4 فتنهٔ ایام و آشوب جهان خانه سوز صد چو من، بی‌خانمان
1 قد صرفت العمر فی قیل و قال یا ندیمی قم، فقد ضاق المجال
2 و اسقنی تلک المدام السلسبیل انها تهدی الی خیر السبیل
3 و اخلع النعلین، یا هذا الندیم انها نار أضائت للکلیم
4 هاتها صهباء من خمر الجنان دع کئوسا و اسقنیها بالدنان
1 با دف و نی، دوش آن مرد عرب وه! چه خوش می‌گفت، از روی طرب:
2 ایهاالقوم الذی فی‌المدرسه کل ما حصلتموها وسوسه
3 فکر کم ان کان فی غیر الحبیب مالکم فی‌النشاة الاخری نصیب
4 فاغسلوا یا قوم عن لوح الفؤاد کل علم لیس ینجی فی‌المعاد
1 هر که را توفیق حق آمد دلیل عزلتی بگزید و رست از قال و قیل
2 عزت اندر عزلت آمد، ای فلان تو چه خواهی ز اختلاط این و آن؟
3 پا مکش از دامن عزلت به در! چند گردی چون گدایان در به در؟
4 گر ز دیو نفس می‌جویی امان رو نهان شو! چون پری از مردمان
1 علم یابد زیب از فقر، ای پسر نی ز باغ و راغ و اسب و گاو و خر
2 مولوی را، هست دایم این گمان کان بیابد زیب ز اسباب جهان
3 نقص علم است، ای جناب مولوی حشمت و مال و منال دنیوی
4 قاقم و خز چند پوشی چون شهان؟ مرغ و ماهی، چند سازی زیب خوان؟
1 ابذلوا اروا حکم یا عاشقین ان تکونوا فی هوانا صادقین
2 داند این را هرکه زین ره آگه است کاین وجود و هستیش، سنگ ره است
3 گوی دولت آن سعادتمند برد کو، به پای دلبر خود، جان سپرد
4 جان به بوسی می‌خرد آن شهریار مژده‌ای عشاق، کسان گشت کار
1 ایهاالمأثور فی قید الذنوب ایها المحروم من سر الغیوب
2 لا تقم فی اسر لذات الجسد انها فی جید حبل من مسد
3 قم توجه شطر اقلیم النعیم و اذکر الاوطان والعهد القدیم
4 گنج علم «ما ظهر مع ما بطن» گفت: از ایمان بود حب الوطن
1 ایها القلب الحزین المبتلا فی طریق العشق انواع البلا
2 لیکن القلب العشوق الممتحن لا یبالی بالبلایا و المحن
3 سهل باشد در ره فقر و فنا گر رسد تن را تعب، جان را عنا
4 رنج راحت دان، چو شد مطلب بزرگ گرد گله، توتیای چشم گرگ