1 دلا پوشم ز عشقت جامهٔ نیل نهم داغ غمت چون لاله بر دیل
2 دم از مهرت زنم همچون دم صبح وز آن دم تا دم صور سرافیل
1 فلک بر هم زدی آخر اساسم زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم
2 اگر داری برات از قصد جانم بکن آخر ازین دنیا اساسم
1 نمیدانم که سرگردان چرایم گهی نالان گهی گریان چرایم
2 همه دردی بدوران یافت درمان ندانم مو که بیدرمان چرایم
1 نفس شومم بدنیا بهر آن است که تن از بهر موران پرورانست
2 ندونستم که شرط بندگی چیست هرزه بورم بمیدان جهانست
1 دو چشمم درد چشمانت بچیناد مبو روجی که چشمم ته مبیناد
2 شنیدم رفتی و یاری گرفتی اگر گوشم شنید چشمم مبیناد
1 تو آری روز روشن را شب از پی شده کون و مکان از قدرتت حی
2 حقیقت بشنو از طاهر که گردید بیک کن خلقت هر دو جهان طی
1 بیا یک شو منور کن اطاقم مهل در محنت و درد فراقم
2 به طاق جفت ابروی تو سوگند که همجفت غمم تا از تو طاقم
1 وای آن روزی که قاضی مان خدا بی به میزان و صراطم ماجرا بی
2 بنوبت میروند پیر و جوانان وای آنساعت که نوبت زان ما بی
1 مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل بمو دایم به جنگی ای دل ای دل
2 اگر دستم فتی خونت بریجم بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل
1 ته که میشی بمو چاره بیاموج که این تاریک شوانرا چون کرم روج
2 کهی واجم که کی این روج آیو کهی واجم که هرگز وا نهای روج