سی فصل عطار نیشابوری

1 چه شد منصور مأمور شریعت بمعنی دید اسرار حقیقت

2 مرید جعفر صادق به جان بود ثنای حضرتش ورد زبان بود

3 سجود درگه آن شاه کردی سر خود خاک آن درگاه کردی

4 ز جعفر دید انوار معانی بر او شد کشف اسرار نهانی

1 حقیقت اولیا خورشید راهند سراسر خلق عالم را پناهند

2 تمام اولیا اسرار بینند بمعنی روشنی در راه دینند

3 حقیقت چون کلام الله دانند بسوی معنی او راه یابند

4 بمعنی رهبران راه یزدان خدابین و خداخوان و خدادان

1 بگویم با تو سری ای سخندان ازین عالم کجا خواهد شدن آن

2 دگر گویم فنای او کدام است چو فانی شد بقای او کدام است

3 چو انسان رفت پاک از ملک عالم مر او را گشت سلطانی مسلم

4 بقای خود مقرر در فنا دید صفای باطن خود در صفا دید

1 مر او را در جهان بس عاشقانند که بر وی هر زمان جانها فشانند

2 مر او را عاشقان بسیار باشند سراسر واقف اسرار باشند

3 همه در عشق او باشند مجنون بکلن رفته‌اند از خویش بیرون

4 همه در عشق او باشند فرهاد که دادند خرمن هستی خود باد

1 محمد چون ز پیش خلق برخاست امامت خلق عالم را ازو راست

2 ز بعد مصطفی حیدر امام است ترا ایمان و دین از وی تمام است

3 امام است مرتضی و آل یاسین طریق راه ایشانست در دین

4 علی اندر جهان مقصود راهست سراسر رهروان را او پناهست

1 ز مظهر گوئیم آگاه گردان مرا واقف ز پیر راه گردان

2 ترا واقف کنم از سر آن راه که تا گردی ز سر راه آگاه

3 رسول الله پیر راه باشد ز سر هر دو کون آگاه باشد

4 محمد اندرین ره پیر راهست ولی حیدر ترا پشت و پناهست

1 شنیدستم ز دانایان اسرار که در جنگ احد سلطان کرار

2 یکی تیری چه تیر نوک پیکان به پای مرتضی گردید پنهان

3 میان استخوان پنهان همی بود علی از درد آن نالان همی بود

4 ز بیرون کردنش بودند عاجز ز دردش مرتضی می‌کرد پرهیز

1 حقیقت علم ودانش علم دین است بدان تو علم ما حقل الیقین است

2 بظاهر علم دین باید شنیدن معانی باید از آن راه دیدن

3 چه دانی علم باطن راه یابی بهر چیزی دل آگاه یابی

4 ز علم ظاهری رنجور گردی ز علم باطنی منصور گردی

1 بگویم بهر تو ای مرد دانا کنم با تو بیان این معما

2 بمعنی زندگی دنیا محال است که این عالم همه خواب و خیال است

3 حقیقت زندگانی هست ایمان تو ایمان را کمال زندگانی دان

4 برو ای سالک ره راه یزدان تو همچون خضر مینوش آب حیوان