سی فصل عطار نیشابوری

1 محمد چون ز پیش خلق برخاست امامت خلق عالم را ازو راست

2 ز بعد مصطفی حیدر امام است ترا ایمان و دین از وی تمام است

3 امام است مرتضی و آل یاسین طریق راه ایشانست در دین

4 علی اندر جهان مقصود راهست سراسر رهروان را او پناهست

1 تو ناجی را نمی‌دانی ز هالک نمی‌دانی درین ره کیست مالک

2 حدیثی مصطفی گفته در این باب بگویم با تو این اسرار در یاب

3 چنین فرمود کز بعد من امت شوند در دین هفتاد و سه ملت

4 یکی ناجی بود در دین الله بود هفتاد و دو مردود درگاه

1 علوم دین بگویم با تو ای یار تو این اسرار از من گوش میدار

2 علوم باطنی را گوش میدار علوم ظاهری فرموش میدار

3 ز علم باطنی ای یار انور چنین گفتند دانایان رهبر

4 که علم دین بود دانستن راه شود در راه دین از خویش آگاه

1 بگویم با تو از احوال گردون که تا بینی بمعنی سر بیچون

2 چنین میدان که این چرخ مدور که گردان شد بامر پاک داور

3 بگردد روز و شب این چرخ دوّار همه مقصود او دیدار آن یار

4 همه سرگشته گردان بهر یار است ز بهر دیدن او بی قرار است

1 تو لذات جهان و حشمتش دار حقیقت حشمت دنیا ست آزار

2 زر و زن هم بمعنی نیست لذت بود اندر حقیقت رنج و محنت

3 تو لذات جهان لذات دین دان ز لذات جهان مقصود این دان

4 حقیقت هست لذات جهان علم سخاو رحمت و احسان و هم حلم

1 بگویم با او سر عدل ای دوست اگر دانی طریق عدل نیکوست

2 کسی را عدل باشد اندر این راه که او باشد ز اصل کار آگاه

3 گزیند او طریق مصطفی را بداند در حقیقت مرتضی را

4 شریعت را شعار خویش سازد طریقت را دثار خویش سازد

1 حقیقت بحر کل دریای نور است همه جائی که آن مأوای نور است

2 توی یک قطرهٔ از بحر توحید بیکتائی نگر بگذار تفرید

3 تفکر کن که آخر از کجائی؟ جداگشته ز بحر او کجائی؟

4 شناسی گر بمعنی خویش را باز بدانی کز کجا داری تو آغاز

1 ز حال نوح و کشتی بازگویم به پیش عارفان این راز گویم

2 حقیقت نوح دان هادی مطلق بود معنی کشتی دعوت حق

3 کسی کو دعوت حق را پذیرد به کشتی نوح او را دست گیرد

4 کسی کو آفتی آرد بکشتی یقین میدان که او ماند بزشتی

1 مسلّم گشت او را ملک و خاتم بفرمانش درآمد هر دو عالم

2 بفرمانش همه دیو و پری بود مر او را از بهشت انگشتری بود

3 علی را بود بنده همچو سلمان از آن بر هر دو عالم داشت فرمان

4 بفرما آن که فرمانی دهندت ترا ملک سلیمانی دهندت

1 بگویم احتساب احوال با تو سراسر باز گویم حال با تو

2 حقیقت احتسابت کار دین است حساب تو برب العالمین است

3 بباید احتساب خویشتن کرد برآورد از وجود خویشتن گرد

4 که اصل احتساب آنست خود را کنی پاک ای برادر از بدیها