جانم دُرِ این از عطار نیشابوری مختارنامه 37
1. جانم دُرِ این قلزم بیپایان سفت
عقلم گل این طارم سرگردان رُفت
آن را که ز سلطان از عطار نیشابوری مختارنامه 38
1. آن را که ز سلطان یقین تمکین نیست
گو از بر من برو که او را دین نیست
ای خلق فرو مانده از عطار نیشابوری مختارنامه 39
1. ای خلق فرو مانده کجایید همه
وز بهر چه مشغول هوایید همه
دیدی که چِه‌ها از عطار نیشابوری مختارنامه 40
1. دیدی که چِه‌ها با منِ شیدا کردی
یکباره مرا بی سر و بی پا کردی
هان ای دل بیدار از عطار نیشابوری مختارنامه 41
1. هان ای دل بیدار بخفتی آخر
گفتی که نیوفتم بیفتی آخر
مرغی دیدم نشسته از عطار نیشابوری مختارنامه 42
1. مرغی دیدم نشسته بر ویرانی
در پیش گرفته کلّهٔ سلطانی
عالم که امان نداد از عطار نیشابوری مختارنامه 43
1. عالم که امان نداد کس را نفسی
خوابیم نمود در هوا و هوسی
زین کژ که به راستی از عطار نیشابوری مختارنامه 44
1. زین کژ که به راستی نکو میگردد
ماییم و دلی که خون درو میگردد
ماییم به صد هزار از عطار نیشابوری مختارنامه 45
1. ماییم به صد هزار غم رفته به خاک
پیدا شده در جهان و بنهفته به خاک
با زهر اجل چو نیست از عطار نیشابوری مختارنامه 46
1. با زهر اجل چو نیست تریاکم روی
کردند به سوی عالم پاکم روی
عطار به درد از از عطار نیشابوری مختارنامه 47
1. عطار به درد از جهان بیرون شد
در خاک فتاد و با دلی پُر خون شد
گاهی سخنم به صد از عطار نیشابوری مختارنامه 48
1. گاهی سخنم به صد جنون بنویسند
گاه از سر عقل ذوفنون بنویسند