باب چهل و یكم: در صفت بیچارگی عاشق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 در عشق توام هم نفس اندوه تو بس در درد توام دسترس اندوه تو بس

2 در تنهائی که یار باید صد کس گر نیست مرا هیچ کس، اندوه تو بس

1 در عشق تو من با دل پرخون چکنم چون افتادم ز پرده بیرون چکنم

2 گفتم نفسی برآرم از دل با تو دل رفت و نفس نماند اکنون چکنم

1 تن را که در آتش عذاب افتاده است بر رشتهٔ جان هزار تاب افتاده است

2 دل را که به سالها عمارت کردم اکنون ز می عشق، خراب افتاده است

1 خوش خوش بربود نیکوئی تو مرا در کار کشید بدخوئی تو مرا

2 تلخی تو نیست شوربختی من است شیرینی آن ترش روئی تو مرا

1 جانا! دل و جانم آتش افروز از تست ناسازی این بخت جگرسوز از تست

2 شب نیست که روز دل فرومینشود خوش باد شبت که دل بدین روز از تست!

1 دوشم غم تو وداع جان میفرمود برکندن دل ازین جهان میفرمود

2 پا بر زبر جهان و جان بنهادم یعنی که غم توام چنان میفرمود

1 در عشق تو خوف و خطرم بسیارست خون دل وآه سحرم بسیارست

2 زان روز که در عشق تو شور آوردم زان شور نمک بر جگرم بسیارست

1 دل نیست که از عشق تو خون مینشود تن نیست که از تو سرنگون مینشود

2 جان از تن غم کشم برون رفت و هنوز سودای تو از سرم برون مینشود

1 در دست جفای تو زبون است دلم در پای غم تو سرنگون است دلم

2 هرچند که خون دل حلال است ترا در خونِ دلم مشو که خون است دلم

1 دانی تو که از حلقهٔ زلفت چونم چون حلقه منه از در خود بیرونم

2 شک نیست که خونی نرهد از سردار خونی گردی اگر شوی در خونم