باب چهلم: در ناز و بیوفائی معشوق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 از بس که بخورد خون من بیدادی بیمار شدم نکرد از من یادی

2 آنگاه به دست من چه بودی بادی گر خون دلم بر جگرش افتادی

1 گر جان خواهد از بن دندان بدهم جان خود چه بود هزار چندان بدهم

2 دل میخواهد تا به برِ من آید آری شاید، دل چه بود جان بدهم

1 دل بی تو ز اختیار بر خواهد خاست جان نیز ز پیشِ کار برخواهد خاست

2 برخاستهای غبار من میبنشان بنشین که غبار وار برخواهد خاست

1 جانا! چو ز سر تا قدمت جمله نکوست سر تا قدم جهان ترا دارم دوست

2 من بی تو همه مهر تو دارم در مغز تو با من مهربان چه داری در پوست

1 گفتم که اگر دلِ تو یک رنگ آید در بر کشیم گرچه ترا ننگ آید

2 گفتی تو که در قبای من کی گنجی در برکشمت قبای من تنگ آید!

1 ای عشق رخت واقعهٔ مشکل من بی حاصلی از فراقِ تو حاصل من

2 از سنگدلی تو دلم میسوزد ای کاش بسوختی دلت بر دل من

1 گفتم: «چو تنم ضعیف و لاغر باشد دل در برت از سنگ قویتر باشد»

2 گفتا: «بی شک چو من به میزان کشمت زر بیش دهی چو سنگ در بر باشد»

1 بر خاکِ درت پای در آتش بودن خوشتر بودم کز دگری خوش بودن

2 گفتی: «ستمم مکش!» خوشم میآید از چون تو سمن بری ستم کش بودن

1 ماهی که دلم زو به بلا افتادست در رنجوری به صد عنا افتادست

2 بر بستر ناتوانی افتاد دلم این بارکشی بین که مرا افتادست

1 آن است همه آرزویم عمر دراز تا پیش از اجل ببینم ای شمع طراز

2 تو تیغ کشیده از پسم میآئی من جان بر کف پیش تو میآیم باز