باب سی‏ام: در فراغت نمودن از معشوق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 چون هیچ کسی ندیدهام در خوردش پیوسته نشستهام دلی پر دردش

2 ناگاه چو برق بگذرد بر درِ من چندان بناستد که ببینم گردش

1 گفتم که درین غمم بنگذاری تو خود غم بفزودیم به سر باری تو

2 وین از همه سخت تر که میزارم من وز زاری من فراغتی داری تو

1 چون هر روزیت بیشتر دیدم ناز هر روز بتو بیشترم گشت نیاز

2 نظّارگی توئیم از دیری باز آخر نظری تو نیز بر ما انداز

1 هر روز ز نو پردهٔ دیگر سازی تادر پس پرده عشق با خود بازی

2 چون تو نفسی به سر نیائی از خویش هرگز به کسی دگر کجا پردازی

1 چون یار نمیکند همی یاد از من برخاست چو زیرِ چنگ فریاد از من

2 مشکل کاری که اوفتادست مرا من بندهٔ یار و یار آزاد از من

1 جان در غمت از خانه به کوی افتاده‌ست بر بوی تو در رهی چو موی افتاده‌ست

2 من در طلب تو و تو از من فارغ این کار عظیم پشت و روی افتاده‌ست

1 در عشق تو سوختم چه میسازی تو در ششدره ماندهام چه میبازی تو

2 تو کار بسی داری و من عمر اندک کی با من دل سوخته پردازی تو

1 گفتم: چو تو بردی سبق اندر خوبی بگزیدمت ازدو کون در محبوبی

2 آواز آمد کای همه در معیوبی بیهوده چرا آب به هاون کوبی

1 یک روز به صلح کارسازی میکن یک روز به جنگ سرفرازی میکن

2 چون از پس پرده سر بدادی ما را در پردهٔ نشین و پرده بازی میکن

1 گر روشنی جمال خودب نمائی دلها ببری و دیدهها بربائی

2 چون بند وجود ما ز هم بگشائی آنگاه ز زیر پرده بیرون آئی