باب سی‏ام: در فراغت نمودن از معشوق در مختارنامه عطار نیشابوری

1 نه چارهٔ این عاشق بیچاره کنی نه غمخوری این دل غمخواره کنی

2 گیرم که ز پرده مینیایی بیرون این پردهٔ عاشقان چرا پاره کنی

1 گفتم:‌چه شود چو لطف ذاتی داری کز قرب خودم غرق حیاتی داری

2 عزت، به زبان سلطنت، گفت:‌برو تاکی ز تو خطی و براتی داری

1 ای آمده از شوق تو جان بر لب من چون روز قیامت است بی تو شب من

2 آخر سخنی از من بی دل بشنو تاکی ز خموشی من و یارب من

1 گر در سخنم باتو سخن را چه کنی یا درد نو و عشق کهن را چه کنی

2 با این همه کار و بار و عزت که تراست بی خویشتنی بی سر و بن را چه کنی

1 ای خون شده در غمت دل پاک همه ز هر غم عشق تست تریاک همه

2 اول همه را ز عشق خود خاک کنی وانگاه به باد بردهی خاک همه

1 بی پیش و پسی تو و پس و پیش تراست دوری ز کم و بیش و کم و بیش تراست

2 در خاطر هیچ کسی نیاید هرگز یک ذرّه از آن خوی که از خویش تراست

1 تشنه بکشد مرا و آبم ندهد مخمور خودم کند شرابم ندهد

2 چندانکه بگویمش یکی ننیوشد چندانکه بخوانمش جوابم ندهد

1 محجوبم و از حجاب من آزادی وز صلح من و عتاب من آزادی

2 من با تو حسابها بسی دارم و تو دایم ز من و حساب من آزادی

1 تاکی باشم چو حلقه بر در بی تو با اشکِ چو سیم و رخ چون زر بی تو

2 تو بر سر کار و سر به کار آورده من بر سر خاک و خاک بر سر بی تو

1 هر چند نیم به هیچ رو محرم تو تو جان منی چگونه گیرم کم تو

2 زاندیشهٔ آن که فارغی از غم من من خام طمع بسوختم از غم تو