از حادثهٔ آب و گلم هیچ آمد از عطار نیشابوری مختارنامه 13
1. از حادثهٔ آب و گلم هیچ آمد
وز واقعهٔ جان و دلم هیچ آمد
آن دل که سراسیمهٔ عالم بودی از عطار نیشابوری مختارنامه 14
1. آن دل که سراسیمهٔ عالم بودی
یک ذرّه ندید از همه عالم سودی
گر قصد فلک کنم به پیشان نرسم از عطار نیشابوری مختارنامه 15
1. گر قصد فلک کنم به پیشان نرسم
ور عزم زمین کنم به پایان نرسم
در حیرت و سودا چه توانم کردن از عطار نیشابوری مختارنامه 16
1. در حیرت و سودا چه توانم کردن
با این همه غوغا چه توانم کردن
زین پیش دلم بستهٔ پندار آمد از عطار نیشابوری مختارنامه 17
1. زین پیش دلم بستهٔ پندار آمد
پنداشت که فتوی دِه اسرار آمد
آن سالکِ گرمرو که نامش جان است از عطار نیشابوری مختارنامه 18
1. آن سالکِ گرمرو که نامش جان است
عمری تک زد که مقصدش میدان است
در آرزوی چشمهٔ حیوان مردم از عطار نیشابوری مختارنامه 19
1. در آرزوی چشمهٔ حیوان مردم
وز استسقا درین بیابان مردم
چندان که دل من به سفر بیش دَرَست از عطار نیشابوری مختارنامه 20
1. چندان که دل من به سفر بیش دَرَست
ره نیست، چو او به جوهر خویش دَرَست
گاهی به کمال برتر از خورشیدم از عطار نیشابوری مختارنامه 21
1. گاهی به کمال برتر از خورشیدم
گه در نقصان چو ذرّهای جاویدم
ای دل غم جان محنت اندیش ببین از عطار نیشابوری مختارنامه 22
1. ای دل غم جان محنت اندیش ببین
سرگشتگی خواجه و درویش ببین
که گفت ترا که راه اندوهش گیر از عطار نیشابوری مختارنامه 23
1. که گفت ترا که راه اندوهش گیر
یا شیوهٔ عاشقان انبوهش گیر
دردا که دلم به هیچ درمان نرسید از عطار نیشابوری مختارنامه 24
1. دردا که دلم به هیچ درمان نرسید
جانش به لب آمد و به جانان نرسید