باب بیست و چهارم:درآنكه مرگ لازم وروی زمین خاك رفتگانست در مختارنامه عطار نیشابوری

1 هر رنگ که ممکن است آمیخته گیر هر فتنه که ساکن است انگیخته گیر

2 وین روی چو ماه آسمانت بدریغ از صرصر مرگ در زمین ریخته گیر

1 گیرم که جهان به کام دیدی وشدی زلف همه دلبران کشیدی و شدی

2 چیزی که ترا هوا بر آن میدارد انگار بدان همه رسیدی و شدی

1 ای آنکه ز نفسِ شوم در آکفتی وز آرزوی روی بتان در تفتی

2 انگار که هرچه آرزو میکندت دریافتی و گذاشتی و رفتی

1 بس کس که ز کوچهٔ هوس برنامد تا از دو جهان به یک نفس برنامد

2 از بس که درین بادیهٔ بی سر و پای رفتند فرود و هیچ کس برنامد

1 قومی که به خاک مرگ سر بازنهند تا حشر ز قال و قیل خود باز رهند

2 تا کی گوئی کسی خبر باز نداد چون بیخبرند از چه خبر باز دهند

1 دو چشم ز اشک خیره میباید کرد از بس که غمم ذخیره میباید کرد

2 تا چند به آب پاک روشن داریم روئی که به خاک تیره میباید کرد

1 تا چند ز مرگِ خویش غمناک شوی آن بِه که ز اندیشهٔ خود پاک شوی

2 یک قطرهٔ آب بودهای اوّلِ کار تا آخرِ کار، یک کفِ خاک شوی

1 ماتم زدگان عالم خاک هنوز می خاک شوند در غم خاک هنوز

2 چندان که تهی میشود این پشت زمین پر می نشود این شکم خاک هنوز

1 دنیا مطلب مباش مغرور ازو خود را میبین ز مرگ مهجور ازو

2 نزدیکتر از مرگ به ما چیزی نیست وین طرفه نگر که ما چنین دور ازو

1 خلقند به خاک بیعدد آورده از حکم ازل رای ابد آورده

2 ای بس که بگردد در و دیوار فلک ما روی به دیوار لحد آورده