دنیا که برای ره از عطار نیشابوری مختارنامه 1
1. دنیا که برای ره گذر باید داشت
از زود گذشتنش خبر باید داشت
گر مرد رهی،رَخْت از عطار نیشابوری مختارنامه 2
1. گر مرد رهی،رَخْت به دریا انداز
سربار، برو، بر سرِ غوغا انداز
چون مرگ در افکند از عطار نیشابوری مختارنامه 3
1. چون مرگ در افکند به غرقاب ترا
با خاک برد با دل پرتاب ترا
چون هرچه بود اندک از عطار نیشابوری مختارنامه 4
1. چون هرچه بود اندک و بسیار نبود
در زیر دیار چرخ دیار نبود
دیدی تو که محنت از عطار نیشابوری مختارنامه 5
1. دیدی تو که محنت زده و شاد بمرد
شاگرد به خاک رفت و استاد بمرد
عمری به هوس گذاشتی از عطار نیشابوری مختارنامه 6
1. عمری به هوس گذاشتی خیز و برو
سر برکِه و مِه فراشتی خیز و برو
دانی تو که هر که از عطار نیشابوری مختارنامه 7
1. دانی تو که هر که زادناچار بمرد
به از چو من و چون ز تو بسیار بمرد
چون قاعدهٔ بقای از عطار نیشابوری مختارنامه 8
1. چون قاعدهٔ بقای ما عین فناست
بر عین فنا کار بنتوان آراست
کارت همه چون که از عطار نیشابوری مختارنامه 9
1. کارت همه چون که خوردن و خفتن بود
میلت همه در شنودن و گفتن بود
تو بیخبری و تا از عطار نیشابوری مختارنامه 10
1. تو بیخبری و تا خبر خواهد بود
از جملهٔ عالمت گذر خواهد بود
چون مردن تو چارهٔ از عطار نیشابوری مختارنامه 11
1. چون مردن تو چارهٔ یکبارگی است
مردانه بمیر! این چه بیچارگی است
چون پنداری در از عطار نیشابوری مختارنامه 12
1. چون پنداری در بُنهٔ ما افتاد
صد فرعونی ز ما به صحرا افتاد