تا هیچ پراکنده از عطار نیشابوری مختارنامه 1
1. تا هیچ پراکنده توانی بودن
حقّا که اگر بنده توانی بودن
تا تفرقه میبود از عطار نیشابوری مختارنامه 2
1. تا تفرقه میبود به هر سوی از تو
بیزار بود فقر به صد روی از تو
ای مانده ز خویش از عطار نیشابوری مختارنامه 3
1. ای مانده ز خویش در بلایی که مپرس
هرگز نرسیدهای به جایی که مپرس
نه جان صفت رضای از عطار نیشابوری مختارنامه 4
1. نه جان صفت رضای او میگیرد
نه دل طلب وفای او میگیرد
چون نیست کسی را از عطار نیشابوری مختارنامه 5
1. چون نیست کسی را سر مویی غم تو
جز تو که کند در دو جهان ماتم تو
شد از تو جهان بیرخ از عطار نیشابوری مختارنامه 6
1. شد از تو جهان بیرخ آن ماه سیاه
گو شو که جهان سیاه گردد بیماه
بس رنج و بلا کاین از عطار نیشابوری مختارنامه 7
1. بس رنج و بلا کاین دل آغشته کشید
کو رخت به گور پاک ناکشته کشید
هر چند که بیرون از عطار نیشابوری مختارنامه 8
1. هر چند که بیرون و درون خواهی دید
مشتی رگ و استخوان و خون خواهی دید
گر جان تو در پردهٔ از عطار نیشابوری مختارنامه 9
1. گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود
با دوست بهم پردهنشین خواهد بود
او را خواهی از از عطار نیشابوری مختارنامه 10
1. او را خواهی از زن و فرزند ببر
مردانه همی ز خویش و پیوند ببر
گر میخواهی که از عطار نیشابوری مختارنامه 11
1. گر میخواهی که باشدت خوش آنجا
از تفرقه پاک رخت جان کش آنجا
با عشق، وجود خود از عطار نیشابوری مختارنامه 12
1. با عشق، وجود خود برانداخته به
با سوختگی چو شمع درساخته به