تا هیچ پراکنده توانی بودن از عطار نیشابوری مختارنامه 1
1. تا هیچ پراکنده توانی بودن
حقّا که اگر بنده توانی بودن
تا تفرقه میبود به هر سوی از تو از عطار نیشابوری مختارنامه 2
1. تا تفرقه میبود به هر سوی از تو
بیزار بود فقر به صد روی از تو
ای مانده ز خویش در بلایی که مپرس از عطار نیشابوری مختارنامه 3
1. ای مانده ز خویش در بلایی که مپرس
هرگز نرسیدهای به جایی که مپرس
نه جان صفت رضای او میگیرد از عطار نیشابوری مختارنامه 4
1. نه جان صفت رضای او میگیرد
نه دل طلب وفای او میگیرد
چون نیست کسی را سر مویی غم تو از عطار نیشابوری مختارنامه 5
1. چون نیست کسی را سر مویی غم تو
جز تو که کند در دو جهان ماتم تو
شد از تو جهان بیرخ آن ماه سیاه از عطار نیشابوری مختارنامه 6
1. شد از تو جهان بیرخ آن ماه سیاه
گو شو که جهان سیاه گردد بیماه
بس رنج و بلا کاین دل آغشته کشید از عطار نیشابوری مختارنامه 7
1. بس رنج و بلا کاین دل آغشته کشید
کو رخت به گور پاک ناکشته کشید
هر چند که بیرون و درون خواهی دید از عطار نیشابوری مختارنامه 8
1. هر چند که بیرون و درون خواهی دید
مشتی رگ و استخوان و خون خواهی دید
گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود از عطار نیشابوری مختارنامه 9
1. گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود
با دوست بهم پردهنشین خواهد بود
او را خواهی از زن و فرزند ببر از عطار نیشابوری مختارنامه 10
1. او را خواهی از زن و فرزند ببر
مردانه همی ز خویش و پیوند ببر
گر میخواهی که باشدت خوش آنجا از عطار نیشابوری مختارنامه 11
1. گر میخواهی که باشدت خوش آنجا
از تفرقه پاک رخت جان کش آنجا
با عشق، وجود خود برانداخته به از عطار نیشابوری مختارنامه 12
1. با عشق، وجود خود برانداخته به
با سوختگی چو شمع درساخته به