باب نوزدهم: در ترك تفرقه گفتن و جمعیت جستن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 گر مرد رهی، روی به فریادرس آر پشت از سر صدق در هوا و هوس آر

2 چون نیست به جز یک نفست هر دو جهان پس هر دوجهان خویش با یک نفس آر

1 تا چند ترا ز پرده بیش آوردن در هر نفسی تفرقه پیش آوردن

2 دانی که عذاب سختتر چیست ترا تنها بودن روی به خویش آوردن

1 دیوانه اگر مقید زنجیرست سر تا سر کار او همه تقصیرست

2 تا شیوهٔ تو تصرّف و تدبیرست یک یک چیزت که هست دامنگیرست

1 گر میخواهی که وقت خودداری گوش رنجی که به تو رسد مرنج و مخروش

2 گر هر دو جهان چو بحر آید در جوش جمعیت خود به هر دو عالم مفروش

1 شایستهٔ آن کمال مینتوان شد مستطمع هر محال مینتوان شد

2 گر هر دو جهان کرامت ما گیرد گو گیر که در جوال مینتوان شد

1 گر جان تو در پردهٔ دین خواهد بود با دوست بهم پردهنشین خواهد بود

2 وان دم که نه در حضور او خواهی زد فردا همه داغ آتشین خواهد بود

1 ای آن که تو یک نفس خوداندیش نیی در پیش همی روی و در پیش نیی

2 بیرون شدهای ز خویش ودر جُستن دوست او با تو همیشه و توبا خویش نیی