باب نوزدهم: در ترك تفرقه گفتن و جمعیت جستن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 گر میخواهی که وقت خودداری گوش رنجی که به تو رسد مرنج و مخروش

2 گر هر دو جهان چو بحر آید در جوش جمعیت خود به هر دو عالم مفروش

1 ای آن که تو یک نفس خوداندیش نیی در پیش همی روی و در پیش نیی

2 بیرون شدهای ز خویش ودر جُستن دوست او با تو همیشه و توبا خویش نیی

1 بی فکر دلی که هست خرّم دارش نقد دو جهان جمله مسلّم دارش

2 در هر که نماند هیچ اندیشه و درد دریای حقیقت است محکم دارش

1 عمری که نه در حضور جان خواهد بود گر سود کنی بسی زیان خواهد بود

2 یک لحظه حضور اگر از اینجا بُردی جاوید همه عمرِ تو آن خواهد بود

1 گر یک سرِ موی سرِّ جانان بینی هر درد که هست عینِ درمان بینی

2 یک قطره بگیر، خواه بد خواهی نیک پس لازمِ آن باش، همه آن بینی

1 گر مرد رهی، روی به فریادرس آر پشت از سر صدق در هوا و هوس آر

2 چون نیست به جز یک نفست هر دو جهان پس هر دوجهان خویش با یک نفس آر

1 تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو از کس سخنی به صدق نپذیری تو

2 هر لحظه که بیحضور او خواهی بود کافر میری آن دم اگر میری تو