باب دهم: در معانی مختلف كه تعلّق به روح دارد در مختارنامه عطار نیشابوری

1 جانی که به نورِ حق ندارد امّید در عالم اوهام بماند جاوید

2 چون ذرّهٔ ناچیز بوَد در سایه چون کودکِ یک روزه بوَد در خورشید

1 جانی که نهفت زنگ دنیی او را روشن نکند صیقل معنی او را

2 هر کز غم دنیی بسر آرد عمری چه بهره بود ز ذوق عقبی او را

1 هر دیده که راه بینشانی نشناخت در پرده بماند و زندگانی نشناخت

2 هر چند که جاوید بقائیش دهند میدان که بقاءِ جاودانی نشناخت

1 گر نفس تو بسملی شود تا دانی سر تا پایت دلی شود تا دانی

2 یک یک عضوت چو جوهری پوشیدهست گردل نکنی گِلی شود تا دانی

1 سِرّی که به تو رسد ز خود پنهان دار امّید همه به درد بیدرمان دار

2 وانگاه ز جان آینهای ساز مدام و آن آینه در برابر جانان دار

1 در هر دو جهان هرچه عجب داشته‌ای در باطنِ خویش روز و شب داشته‌ای

2 از جان تو اگر صبر کنی یک چندی بیرون نشود هرچه طلب داشته‌ای

1 پنهان گهریست در پسِ پردهٔ راز وندر طلبش خلق جهان در تک و تاز

2 با هر دو جهان زیر و زبر میآیی با خویشتن آی تا گهر یابی باز

1 از پردهٔ خود برون شدن عین خطاست زیرا که برون پرده گردی کم و کاست

2 در پردهٔ کژ چند دوی از چپ و راست در پردهٔ دل نشین که راهت آنجاست

1 هر چند که کارهای تو بسیاریست از جزو به سوی کل شوی، آن کاریست

2 هر خاصیت که در دو عالم نقد است در جوهر تو زان همه انموداریست

1 هر جان که ز حق حمایتی افتادهست در هر دو جهان عنایتی افتادهست

2 هر روح که هم ولایتی افتادهست در عالم بینهایتی افتادهست