ای بس که دل تو بیم از عطار نیشابوری مختارنامه 25
1. ای بس که دل تو بیم دارد در پیش
ز آنست که دل دو نیم دارد در پیش
درویشی چیست مست از عطار نیشابوری مختارنامه 26
1. درویشی چیست مست و مفلس بودن
بیخود خود را ز خویش مونس بودن
جز بیذاتی لایق از عطار نیشابوری مختارنامه 27
1. جز بیذاتی لایق درویشان نیست
جز بیصفتی در صفت ایشان نیست
با درویشان، «کن از عطار نیشابوری مختارنامه 28
1. با درویشان، «کن و مکن» نتوان گفت
جز از عدمِ بی سر و بن نتوان گفت
خلقان همه در آینهای از عطار نیشابوری مختارنامه 29
1. خلقان همه در آینهای مینگرند
مشغول خودند و ز آینه بیخبرند
درها به فنا گشادهاند، از عطار نیشابوری مختارنامه 30
1. درها به فنا گشادهاند، اینت عجب!
بر هیچ قرار دادهاند، اینت عجب!
تا کی غم یک قطرهٔ از عطار نیشابوری مختارنامه 31
1. تا کی غم یک قطرهٔ خوناب خوریم
زهری به گمان چند به جُلّاب خوریم
دعوی وجود از سر از عطار نیشابوری مختارنامه 32
1. دعوی وجود از سر مستی شوم است
از عین عدم خویش پرستی شوم است
درویشِ تو را توانگری از عطار نیشابوری مختارنامه 33
1. درویشِ تو را توانگری میبایست
نه روی سیاه بر سری میبایست
گر ما به هزار تک از عطار نیشابوری مختارنامه 34
1. گر ما به هزار تک بخواهیم دوید
آخر طمع از خویش بخواهیم برید
در عشق مرا چون از عطار نیشابوری مختارنامه 35
1. در عشق مرا چون عدم محض فزود
از هستی خویشم عدم محض ربود
چون در ره این کار از عطار نیشابوری مختارنامه 36
1. چون در ره این کار مرا دید فزود
آمد غم کار و دیدهٔ دید ربود