سخن گر برتر از عرش مجیدست از عطار نیشابوری الهی نامه 1
1. سخن گر برتر از عرش مجیدست
فروتر پایهٔ شعر فریدست
بزرگی بر یکی مکتب گذر کرد از عطار نیشابوری الهی نامه 2
1. بزرگی بر یکی مکتب گذر کرد
مگر ناگه بدو کودک نظر کرد
چنین گفتست روزی حق پرستی از عطار نیشابوری الهی نامه 3
1. چنین گفتست روزی حق پرستی
که او را بود در اسرار دستی
بپرسید از اویس آن پاک جانی از عطار نیشابوری الهی نامه 4
1. بپرسید از اویس آن پاک جانی
که می‌گویند سی سال آن فلانی
چو اسکندر ز دنیا رفت بیرون از عطار نیشابوری الهی نامه 5
1. چو اسکندر ز دنیا رفت بیرون
حکیمی گفت ای شاه همایون
چنین گفت آن یکی با خاک بیزی از عطار نیشابوری الهی نامه 6
1. چنین گفت آن یکی با خاک بیزی
که می‌آید شگفتم ازتو چیزی
بزرگی گفت ایّوب پیمبر از عطار نیشابوری الهی نامه 7
1. بزرگی گفت ایّوب پیمبر
که چندین سال گشت از کِرم مضطر
یکی اعرابی آمد پیشِ مهتر از عطار نیشابوری الهی نامه 8
1. یکی اعرابی آمد پیشِ مهتر
کنار خویش محکم کرده در بر
پیمبر گفت بس مفسد زنی بود از عطار نیشابوری الهی نامه 9
1. پیمبر گفت بس مفسد زنی بود
که در دین همچو گِل تر دامنی بود
مگر شبلی امام عالم افروز از عطار نیشابوری الهی نامه 10
1. مگر شبلی امام عالم افروز
گذر می‌کرد در عرفات یک روز
چو در نزع اوفتاد آن پیر بسطام از عطار نیشابوری الهی نامه 11
1. چو در نزع اوفتاد آن پیر بسطام
بیاران گفت کای قوم نکوکام
به پیش کعبه ابراهیم ادهم از عطار نیشابوری الهی نامه 12
1. به پیش کعبه ابراهیم ادهم
بحق می‌گفت کای دارای عالم