پسر گفتش بهر پندم که دادی از عطار نیشابوری الهی نامه 1
1. پسر گفتش بهر پندم که دادی
بهر پندی مرابندی گشادی
پدر گفتش دماغت پُر غرورست از عطار نیشابوری الهی نامه 2
1. پدر گفتش دماغت پُر غرورست
که این اندیشه از تحقیق دورست
امیری سخت عالی رای بودی از عطار نیشابوری الهی نامه 3
1. امیری سخت عالی رای بودی
که در سر حدِّ بلخش جای بودی
سالک شوریدهٔ پاک اعتقاد از عطار نیشابوری الهی نامه 3125
1. سالک شوریدهٔ پاک اعتقاد
آمد از دریا برون پیش جماد
کشتئی افتاد در غرقاب سخت از عطار نیشابوری الهی نامه 3126
1. کشتئی افتاد در غرقاب سخت
بود در کشتی حریصی شور بخت
خواجهٔ در نزع جمعی را بخواست از عطار نیشابوری الهی نامه 3127
1. خواجهٔ در نزع جمعی را بخواست
گفت کار من کنید ای جمع راست
آن وزیری را چو آمد مرگ پیش از عطار نیشابوری الهی نامه 3128
1. آن وزیری را چو آمد مرگ پیش
کرد حیران روی سوی قوم خویش
در رهی داود طائی بی قرار از عطار نیشابوری الهی نامه 3129
1. در رهی داود طائی بی قرار
میشد و تعجیل بودش بیشمار
پیش آن دیوانه شد مردی جوان از عطار نیشابوری الهی نامه 3130
1. پیش آن دیوانه شد مردی جوان
گفت دارم پیرمردی ناتوان
بود بهلول از شراب عشق مست از عطار نیشابوری الهی نامه 3131
1. بود بهلول از شراب عشق مست
بر سر راهی مگر بر پل نشست
رفت با بهلول هارون الرشید از عطار نیشابوری الهی نامه 3132
1. رفت با بهلول هارون الرشید
سوی گورستان بر خاکی رسید
بود مردی در سخاوت بی بدل از عطار نیشابوری الهی نامه 3133
1. بود مردی در سخاوت بی بدل
هرچه بودی خرج کردی بی خلل