پسر گفتش بر محبوب از عطار نیشابوری الهی نامه 1
1. پسر گفتش بر محبوب و معیوب
تو می‌دانی که ملکت هست مطلوب
...
پدر گفتش عزیزا از عطار نیشابوری الهی نامه 2
1. پدر گفتش عزیزا چند گوئی
ز غفلت ملک فانی چند جوئی
...
چنین گفت آن امیر از عطار نیشابوری الهی نامه 3
1. چنین گفت آن امیر دردمندان
که نیست این بس عجب از گوسفندان
...
ز مرغ خانگی بازی از عطار نیشابوری الهی نامه 4
1. ز مرغ خانگی بازی برآشفت
بمرغ خانگی آنگه چنین گفت
...
یکی بینندهٔ معروف از عطار نیشابوری الهی نامه 5
1. یکی بینندهٔ معروف بودی
که ارواحش همه مکشوف بودی
...
یکی پرسید آن شوریده از عطار نیشابوری الهی نامه 6
1. یکی پرسید آن شوریده جان را
که چون می‌بینی این کار جهان را
...
یکی پرسید ازان از عطار نیشابوری الهی نامه 7
1. یکی پرسید ازان دیوانه ساری
که ای دیوانه حق را چیست کاری
...
اُسامه گفت سیّد از عطار نیشابوری الهی نامه 8
1. اُسامه گفت سیّد داد فرمان
که بوبکر و عمر را پیشِ من خوان
...
مگر پیری یکی دختر از عطار نیشابوری الهی نامه 9
1. مگر پیری یکی دختر جوان خواست
نیامد کار این با کارِ آن راست
...
شبی در خواب دید از عطار نیشابوری الهی نامه 10
1. شبی در خواب دید آن مردِ مشتاق
که بس گریانستی بوبکر ورّاق
...
چو بود آن شیخ سالی از عطار نیشابوری الهی نامه 11
1. چو بود آن شیخ سالی شصت هفتاد
ز بعد آن مگر در نزع افتاد
...
مگر سُفیان ثوری از عطار نیشابوری الهی نامه 12
1. مگر سُفیان ثوری چون جوان بود
ز کوژی قامت او چون کمان بود
...