بخش هفدهم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 پسر گفتش بر محبوب و معیوب تو می‌دانی که ملکت هست مطلوب

2 بزرگان و حکیمان زبردست بایشان قوت می‌جویند پیوست

3 نه هرگز جمع دیدم نه پریشان که فارغ بود از درگاه ایشان

1 یکی بینندهٔ معروف بودی که ارواحش همه مکشوف بودی

2 دمی گر بر سر گوری رسیدی در آن گور آنچه می‌رفتی بدیدی

3 بزرگی امتحانی کرد خردش بخاک عمر خیّام بردش

4 بدو گفتا چه می‌بینی درین خاک مرا آگه کن ای بینندهٔ پاک

1 شبی در خواب دید آن مردِ مشتاق که بس گریانستی بوبکر ورّاق

2 بدو گفتا که ای مرد خدائی بدین زاری چنین گریان چرائی

3 چنین گفت او که چون گریان نباشم ز پای افتاده سر گردان نباشم؟

4 که امروزی درین جائی نشستم درین یکپاره گورستان که هستم

1 بود درویشی یکی خانه تهی دزد در شد یافت درویش آگهی

2 کرد بسیاری طلب تا هیچ هست هیچ جز بادش نمیآمد بدست

3 کرد صد لاحول کار خویش را خنده آمد زان سبب درویش را

4 دزد گفتش با چنین خانه تهی خنده چون میآیدت بس ابلهی

1 شد بر فرعون ابلیس لعین یک کف پر ریگ برداشت از زمین

2 پس نمود آن ریگ مروارید باز بعد از آنش ریگ گردانید باز

3 گفت گیر این ریگ و گوهر کن تو نیز گفت ازین من میندانم هیچ چیز

4 پس زفان بگشاد ابلیس لعین گفت تو با این سرو ریشی چنین

1 احمد خضرویه گفت آن دیده ور دیدهام خلق جهان را سر بسر

2 جمله بر یک آخورند از خاص و عام جمله را یک قوت میبینم مدام

3 سائلی گفتش که ای شیخ کبار تو بر آن آخور نبودی هیچ بار

4 گفت بودم گفت پس ای دیده ور چیست از تو فرق تا خلق دگر

1 سالک آمد پیش آب پاک رو گفت ای پاکیزهٔ چالاک رو

2 در جهان از تست یک یک هر چه هست وز تو بگشاید بلاشک هرچه هست

3 هرکجا سر سبزئی آثار تست تازگی کردن طریق کار تست

4 سلسبیل وکوثر و رضوان تراست زندگی چشمهٔ حیوان تراست

1 آن حکیمی در تفکر میگذشت دید سرگین دان و گورستان بدشت

2 نعرهٔ زد گفت ای نظارگان اینت نعمت اینت نعمت خوارگان

3 ای عجب با این چنین نفسی درون میکند هم در خدائی سر برون

4 زشتی عالم همه از خبث اوست وانگهی دارد خدائی نیز دوست

1 دید روزی بوسعید دیده ور مبرزی پرداخته در رهگذر

2 پس عصا در سینه زد آنجایگاه همچنان میبود و میکرد آن نگاه

3 هرکه آن میدید انکاریش بود خاصه منکر بود و بسیاریش بود

4 کرد آخر یک مرید از وی سئوال خواست از سلطان حالت کشف حال

1 خواجهٔ میرفت سر افراخته بود در ره مبرزی پرداخته

2 بینی آنجا باستین محکم گرفت دامن دراعه را در هم گرفت

3 بود مجنونی مگر در پیش راه گفت بینی می مگیر اینجایگاه

4 کاین نجاست زود زود ای بیخبر پیش تو آرند وگویندت بخور