پسر گفتش که هرگز از عطار نیشابوری الهی نامه 1
1. پسر گفتش که هرگز آدمی زاد
ندیدم ز آرزوی ملک آزاد
پدر گفتش که ملک از عطار نیشابوری الهی نامه 2
1. پدر گفتش که ملک این جهانی
که ملکی است بی پاداشِ فانی
زُبَیده را ز هارون از عطار نیشابوری الهی نامه 3
1. زُبَیده را ز هارون یک پسر بود
که در خلوت ز عالم بیخبر بود
مگر روزی گذر می‌کرد از عطار نیشابوری الهی نامه 4
1. مگر روزی گذر می‌کرد هارون
رسید آنجایگه بهلولِ مجنون
سلیمان کوزهٔ می‌خواست از عطار نیشابوری الهی نامه 5
1. سلیمان کوزهٔ می‌خواست روزی
که تا آبی خورد بی هیچ سوزی
شهی در خشم رفت از از عطار نیشابوری الهی نامه 6
1. شهی در خشم رفت از مردِ درویش
براندش با دلی پُر درد از پیش
جوانی را زنی دادند از عطار نیشابوری الهی نامه 7
1. جوانی را زنی دادند چون ماه
که عقل کس نبود از وصفش آگاه
سالک سلطان از عطار نیشابوری الهی نامه 3147
1. سالک سلطان دل درویش زاد
با سری پر خاک آمد پیش باد
گفت یک روزی از عطار نیشابوری الهی نامه 3148
1. گفت یک روزی همایی میپرید
لشکر محمود هرکورا بدید
بوددزدی دولتی از عطار نیشابوری الهی نامه 3149
1. بوددزدی دولتی در وقت خفت
در وثاق احمد خضروبه رفت
آن یکی حمال از عطار نیشابوری الهی نامه 3150
1. آن یکی حمال خوش بنشسته بود
رشتهٔ حمالیش بگسسته بود