بخش چهاردهم در الهی نامه عطار نیشابوری
1 بوسعید مهنه قبضی داشت سخت خادمی را گفت زود ای نیکبخت
2 سخت بیخویشم دمی با خویشم آر هرکه را بینی برون شو پیشم آر
3 تا سخن گوید ز هرجانی مرا راه بگشاید مگر جائی مرا
4 رفت خادم دید گبری خواندش پیش شیخ آوردش و بنشاندش