مگر سلطان دین از عطار نیشابوری الهی نامه 13
1. مگر سلطان دین محمود یک روز
ایاز خویش را گفت ای دلفروز
محمد ابن عیسی از عطار نیشابوری الهی نامه 14
1. محمد ابن عیسی کز لطیفه
سبق بُرد از ندیمان خلیفه
بر دیوانهٔ محمود از عطار نیشابوری الهی نامه 15
1. بر دیوانهٔ محمود بنشست
نهاد او چشم برهم، شاه بشکست
گلیمی بود آن شوریده از عطار نیشابوری الهی نامه 16
1. گلیمی بود آن شوریده جان را
بمردی داد تا بفروشد آن را
یکی عورت طواف از عطار نیشابوری الهی نامه 17
1. یکی عورت طواف خانه می‌کرد
نظر افکند بر رویش یکی مرد
مهستی دبیر آن از عطار نیشابوری الهی نامه 18
1. مهستی دبیر آن پاک جوهر
مقرَّب بود پیش تختِ سنجر
مگر یک روز محمود از عطار نیشابوری الهی نامه 19
1. مگر یک روز محمود عدوبند
پسر را گفت کای داننده فرزند
بکوئی می فرو شد از عطار نیشابوری الهی نامه 20
1. بکوئی می فرو شد عیسی پاک
جهودانش بسی دشنام بی باک
مگر شد ناگهی دزدی از عطار نیشابوری الهی نامه 21
1. مگر شد ناگهی دزدی گرفتار
ز گرد راه بردندش سوی دار
یکی دیوانه چوبی از عطار نیشابوری الهی نامه 22
1. یکی دیوانه چوبی بر نشسته
بتگ می‌شد چو اسپی تنگ بسته
سپهداری برای از عطار نیشابوری الهی نامه 23
1. سپهداری برای کوتوالی
بجائی قلعهٔ می‌کرد عالی
مگر محمود می‌شد از عطار نیشابوری الهی نامه 24
1. مگر محمود می‌شد بامدادی
کسی آمد وزو می‌خواست دادی