بخش دوازدهم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 یکی دیوانهٔ کو بود در بند بلب می‌گفت رازی با خداوند

2 یکی بر لب نهادش گوش حالی که تا واقف شود زان سرِّ عالی

3 بحق می‌گفت: این دیوانهٔ تو که بود او مدّتی هم خانهٔ تو

4 چو در خانه نگنجیدی تو با او که در خانه تو می‌بایست یا او

1 فرستادست شیخ مهنه سه چیز خلالی و کلاهی و شکر نیز

2 بر معشوق، چون معشوق آن دید بنپذیرفت کز مخلوق آن دید

3 بخادم گفت با شیخت چنین گوی که ما را باز شد کلّی ازین خوی

4 خلال آن را بکار آید که پیوست بجز خون خوردنش چیزی دهد دست

1 یکی پرسید از شبلی که در راه که بودت بدرقه اول بدرگاه

2 سگی را گفت دیدم بر لب آب که یک ذره نداشت از تشنگی تاب

3 چو دیدی روی خود در آب روشن گمان بردی سگی دیگر معین

4 نخوردی آب از بیم دگر سگ بجَستی از لب آن آب در تگ

1 قمر گفتا که من در عشق خورشید جهان پُر نور خواهم کرد جاوید

2 بدو گفتند اگر هستی درین راست شبانروزی بتگ می‌بایدت خاست

3 که تا در وی رسی و چون رسیدی درو فانی شوی در ناپدیدی

4 بسوزی آن زمان تحت الشُعاعش وجودت خفض گردد زارتفاعش

1 طالبی را کو طلب می‌کرد راز گفت یک روزی اویس پاکباز

2 روی آن دارد که تو در راه بیم تا که جان داری چنان باشی مقیم

3 کاین همه خلق جهان را آشکار گوئیا تو کشتهٔ از درد کار

4 تا نباشد این چنین دردی ترا ننگ باشد خواندن مردی ترا

1 سائلی جویندهٔ راه کمال کرد او از شیخ گرگانی سؤال

2 گفت چون نبود ترا میل سماع گفت ما را از سماع است انقطاع

3 زانکه هست اندر دلم یک نوحه گر کو زمانی گر ز دل آید بدر

4 جملهٔ ذرات عرش و فرش پاک نوحه گر گردند دایم یا هلاک

1 بامریدان شیخی از راه دراز آسیا سنگی همی آورد باز

2 از قضا بشکست آن سنگ گران شیخ را حالت پدید آمد بر آن

3 جملهٔ اصحاب گفتند ای عجب جان ازین کندیم ما در روز و شب

4 هم زر و هم رنج ما ضایع بماند خود مگیر این آسیا ضایع بماند

1 صوفئی را گفت مردی از رجال کای جهان گردیده چون داری تو حال

2 گفت سی سال ای اخی بشتافتم نه جوی زر دیدم و نه یافتم

3 وی عجب کردم من این ساعت نشست تا مرا صد گنج زر آید بدست

4 آنکه در عمری جوی هرگز نیافت دور نبود گر ز گنجی عز نیافت

1 کاملی گفتست از پیران راه هر که عزم حج کند از جایگاه

2 کرد باید خان ومانش را وداع فارغش باید شد از باغ وضیاع

3 خصم را باید خوشی خشنود کرد گر زیانی کرده باشی سود کرد

4 بعد از آن ره رفت روز و شب مدام تا شوی تو محرم بیت الحرام

1 داشت اندر خانه اسحق ندیم بندهٔ در خدمت او مستقیم

2 دایماً هر روز پیش از آفتاب میکشیدی تا بشب از دجله آب

3 چون نمیشد تشنگی و آب کم مینزد یک دم غلام از کار دم

4 دید روزی خواجه او را بیقرار فارغ از خلق و شده مشغول کار