بخش یازدهم در الهی نامه عطار نیشابوری
1 آن یکی دیوانه میشد غرق شور دفن میکردند مردی را بگور
2 دید کرباسی کفن از دور جای گفت من عریانم از سر تا بپای
3 درکشم از مرده کرباس کفن تا کنم خود را از آنجا پیرهن
4 آن یکی بشنود گفت ای بینوا کی بود این در مسلمانی روا
1 مرغکی بانگی زد و لختی بجست سر بجنبانید و بر شاخی نشست
2 چون سلیمان بانگ آن مرغک شنود گفت میدانید تا او را چه بود
3 میکندبرشاخ از دنیا گله زار میگرید که چند از مشغله
4 کز همه دنیای عالم سوز من نیم خرما خوردهام امروز من
1 بوسعید مهنه شیخ محترم بود در حمام با پیری بهم
2 سخت حمامی خوش ودمساز بود زانکه آب و آتشش هم ساز بود
3 پیر گفت ای شیخ حمامی خوشست وز خوشی هم دلگشا هم دلکشست
4 شیخ گفتش هیچدانی خوش چراست گفت میدانم بگویم با تو راست
1 در رهی میرفت هارون گرمگاه دید میلی سر بر آورده براه
2 کرد هارون قصد میل سایه دار گشت بهلول از دگر سوی آشکار
3 گفت بفکن طمطراق ای پرهوس چون ز دنیا سایهٔ میلیت بس
4 سوی باغ و منظر و ایوان و خیل چیست ان یکفیک ظل المیل میل
1 عهد پیشین را یکی استاد بود چارصد صندوق علمش یاد بود
2 کار او جز علم و جز طاعت نبود فارغ او زین هر دو یکساعت نبود
3 بود اندر عهد او پیغامبری وحی حق بگشاد بر جانش دری
4 گفت با آن مرد گوی ای بی قرار گرچه هستی روز وشب در علم وکار
1 هست در دریا یکی حیوان گرم نام بوقلمون و هفت اعضاش نرم
2 نرمی اعضای او چندان بود کو هر آن شکلی که خواهد آن بود
3 هر زمان شکلی دگر نیکو کند هرچه بیند خویش مثل او کند
4 چون شود حیوان بحری آشکار او بدان صورت درآید از کنار
1 عیسی مریم بغاری رفته بود در میان غار مردی خفته بود
2 گفت برخیز ای ز عالم بی خبر کار کن تا توشهٔ یابی مگر
3 گفت من کار دو عالم کردهام تا ابد ملکی مسلم کردهام
4 گفت هین کار تو چیست ای مرد راه گفت دنیا شد مرا یکبرگ کاه