چو اسکندر بزاری در زمین خفت از عطار نیشابوری الهی نامه 13
1. چو اسکندر بزاری در زمین خفت
حکیمی بر سر خاکش چنین گفت
یکی دیوانهٔ بی پا و سر بود از عطار نیشابوری الهی نامه 14
1. یکی دیوانهٔ بی پا و سر بود
که هر روزش زهر روزی بتر بود
حسن در بصره استاد جهان بود از عطار نیشابوری الهی نامه 15
1. حسن در بصره استاد جهان بود
یکی همسایه گبرش ناتوان بود
سالک جان پرور عالم فروز از عطار نیشابوری الهی نامه 3196
1. سالک جان پرور عالم فروز
پیش دوزخ شد چو آتش جمله سوز
پاک دینی گفت این نیکو مثل از عطار نیشابوری الهی نامه 3197
1. پاک دینی گفت این نیکو مثل
کانکه دنیا جست هست او چون جعل
وقت غز خلقی بجان درمانده از عطار نیشابوری الهی نامه 3198
1. وقت غز خلقی بجان درمانده
هر کسی دستی ز جان افشانده
شد بگورستان یکی دیوانه کیش از عطار نیشابوری الهی نامه 3199
1. شد بگورستان یکی دیوانه کیش
ده جنازه پیشش آوردند بیش
میدوید آن عامی زیر و زبر از عطار نیشابوری الهی نامه 3200
1. میدوید آن عامی زیر و زبر
تا نماز مرده در یابد مگر
آن یکی دیوانه میشد غرق شور از عطار نیشابوری الهی نامه 3201
1. آن یکی دیوانه میشد غرق شور
دفن میکردند مردی را بگور
مرغکی بانگی زد و لختی بجست از عطار نیشابوری الهی نامه 3202
1. مرغکی بانگی زد و لختی بجست
سر بجنبانید و بر شاخی نشست
بوسعید مهنه شیخ محترم از عطار نیشابوری الهی نامه 3203
1. بوسعید مهنه شیخ محترم
بود در حمام با پیری بهم
در رهی میرفت هارون گرمگاه از عطار نیشابوری الهی نامه 3204
1. در رهی میرفت هارون گرمگاه
دید میلی سر بر آورده براه