بخش دهم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 گشت مجنون هر زمان شوریدهتر همچنان در کوی لیلی شد مگر

2 هرچه را در کوی لیلی دید او بوسه بر میداد و میبوسید او

3 گه در و دیوار در بر میگرفت گاه راه از پای تا سر میگرفت

4 نعره میزد در میان کوی خوش خاک میافشاند از هر سوی خوش

1 بود مردی از عرب در کار خام خوش به پنج انگشت میخوردی طعام

2 سائلی گفتش که ای بر بینوا هین مرا آگاه گردان تا چرا

3 تو به پنج انگشت خوردی این طعام گفت زان کانگشت شش نیست ای غلام

4 گر بجای پنج شش بودی مرا هر شش من بارکش بودی مرا

1 بر سر منبر امامی رفته بود گرم گشته این سخن میگفته بود

2 کو خداوندیست بی چون و چرا هرگزش بر دامن آن کبریا

3 از مذلت ذرهٔ ننشست گرد نه نشیند نیز کو پاکست و فرد

4 بیدلی را این سخن آمد بگوش بانگ بر زد گفت ای جاهل خموش

1 گفت محمود و ایاز سیمبر فخر کردند ای عجب با یکدگر

2 گفت محمود از سر رعنایئی کیست چون من در جهان آرایئی

3 سند و هند و ترک و روم آن منست هفتصد خسرو بفرمان منست

4 لشگر و پیل مرا اندازه نیست هیچسلطان را چنین آوازه نیست

1 رهبری بودست الحق رهنمای میهمانی خواست یک روز از خدای

2 گفت در سرش خداوند جهان کایدت فردا پگه یک میهمان

3 روز دیگر مرد کار آغاز کرد هرچه باید میهمان را ساز کرد

4 بعد از آن میکرد هر سوئی نگاه پیش درآمد سگی عاجز ز راه

1 آن یکی دیوانهٔ عالی مقام خضر او را گفت ای مرد تمام

2 رای آن داری که باشی یار من گفت با تو برنیاید کار من

3 زانکه خوردی آب حیوان چندگاه تا بماند جان تو تا دیرگاه

4 من برانم تا بگویم ترک جان زانکه بی جانان ندارم برگ جان

1 گفت هارون عشق مجنون میشنود آن هوس او را چو مجنون در ربود

2 خواست تا دیدار لیلی بند او پیش لیلی یک نفس بنشیند او

3 خواست لیلی را و چون کردش نگاه سهل آمد روی او در چشم شاه

4 خواند مجنون را و گفت ای بیخبر نیست لیلی را جمالی بیشتر

1 سایلی پرسید از آن دانای پاک کاخرت چیست آرزو در زیر خاک

2 گفت آنجا بایدم جان در میان در میان جان جمال حق عیان

3 چشم از هر سویم آورده درو بی تشوش رویم آورده درو

4 تا قیامت همچنان خوش مانده بی خبر از آب وآتش مانده

1 داشتی در راه ایاز سیمبر خانهٔ هر روز بگشادیش در

2 در درون خانه رفتی او پگاه پس از انجا آمدی نزدیک شاه

3 این سخن گفتند پیش شهریار شهریار آنجایگه شد بی قرار

4 خواست تا معلوم گرداند تمام تادر آن خانه چه دارد آن غلام