بخش هشتم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 ناگهی معشوق طوسی را مگر بود بر بازار عطاران گذر

2 آن یکی عطار خوشتر از بهشت غالیه از مشک و عنبر می سرشت

3 غالیه بستد ازو معشوق چست بود در پیشش خری ادبار و سست

4 زیر دنبال خر آلوده بکرد بر پلیدی غالیه سوده بکرد

1 بود مجنونی بدست آئینهٔ چون بکردی جمعه هر آدینهٔ

2 برگشادی پرده از آئینه باز تا چو بیرون آمدی خلق از نماز

3 آینه در روی مردم داشتی چون شدی مردم بسی بگذاشتی

4 خلق چون بسیار در چشم آمدیش آینه بفکندی و خشم آمدیش

1 سجدهٔ میکرد ابلیس لعین گفت عیسی در چه کاری این چنین

2 گفت من بیش از همه عمری دراز سجده عادت کردهام زانگاه باز

3 عادتم گشتست این زان میکنم گرهمه سجدهست تاوان میکنم

4 عیسی مریم بدو گفت ای سقط می ندانی هیچ و ره کردی غلط

1 گفت یک روزی سلیمان کای اله بهر من ابلیس را آور براه

2 تا چو هر دیوی شود فرمانبرم بی پری جفتی نهد سر در برم

3 حق بدو گفتا مشو او را شفیع تاکنم در حکم تو او را مطیع

4 عاقبت ابلیس شد فرمان برش گشت چون باد ای عجب خاک درش