بخش هشتم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 سالک آمد لوح را رهبر گرفت چون قلم سرگشته لوح از سرگرفت

2 لوح را گفت ای همه ریحان و روح نیست هم تلویح تو در هیچ لوح

3 قابلی آیات پر اسرار را حاملی الفاظ معنی دار را

4 نقش بند حکم دیوان ازل جملهٔ نقاشی علم و عمل

1 بود خوش دیوانهٔ در زیر دلق گفت هر چیزی که دروی ماند خلق

2 علتست و من چو هستم دولتی میرسم از عالم بی علتی

3 از ره بی علتیم آوردهاند در جنون دولتیم آوردهاند

4 لاجرم کس را بسرم راه نیست از جنونم هیچ جان آگاه نیست

1 ناگهی معشوق طوسی را مگر بود بر بازار عطاران گذر

2 آن یکی عطار خوشتر از بهشت غالیه از مشک و عنبر می سرشت

3 غالیه بستد ازو معشوق چست بود در پیشش خری ادبار و سست

4 زیر دنبال خر آلوده بکرد بر پلیدی غالیه سوده بکرد

1 گفت یک روزی سلیمان کای اله بهر من ابلیس را آور براه

2 تا چو هر دیوی شود فرمانبرم بی پری جفتی نهد سر در برم

3 حق بدو گفتا مشو او را شفیع تاکنم در حکم تو او را مطیع

4 عاقبت ابلیس شد فرمان برش گشت چون باد ای عجب خاک درش