پسر گفتش که هر خلقی که هستند از عطار نیشابوری الهی نامه 1
1. پسر گفتش که هر خلقی که هستند
همه دل در هوای خویش بستند
پدر گفتش که ای مغرور مانده از عطار نیشابوری الهی نامه 2
1. پدر گفتش که ای مغرور مانده
ز اسرا رحقیقت دور مانده
شنیدم من که عزرائیل جانسوز از عطار نیشابوری الهی نامه 3
1. شنیدم من که عزرائیل جانسوز
در ایوان سلیمان رفت یک روز
جوانی داشت دیرینه رفیقی از عطار نیشابوری الهی نامه 4
1. جوانی داشت دیرینه رفیقی
رسیدش زخم سنگ منجنیقی
بشهر مصر در شوریدهٔ‌ای بود از عطار نیشابوری الهی نامه 5
1. بشهر مصر در شوریدهٔ‌ای بود
که در عین الیقینش دیده‌ای بود
بگرگان پادشاهی پیش بین بود از عطار نیشابوری الهی نامه 6
1. بگرگان پادشاهی پیش بین بود
که نیکو طبع بود و پاک دین بود
چو ببریدند ناگه بر سر دار از عطار نیشابوری الهی نامه 7
1. چو ببریدند ناگه بر سر دار
سر دو دست حلاج آن چنان زار
چو مجنون درگه لیلی بدیدی از عطار نیشابوری الهی نامه 8
1. چو مجنون درگه لیلی بدیدی
نبودی تاب آنش می‌دویدی
یکی زیبا پسر مهروی بودست از عطار نیشابوری الهی نامه 9
1. یکی زیبا پسر مهروی بودست
که مشک از موی او یک موی بودست
مگر پوشیده چشمی بود در راه از عطار نیشابوری الهی نامه 10
1. مگر پوشیده چشمی بود در راه
که بگشاده زبان می‌گفت الله
مگر بوالقاسم همدانی آنگاه از عطار نیشابوری الهی نامه 11
1. مگر بوالقاسم همدانی آنگاه
که از همدان برون افتاد ناگاه
سالک آمد پیش عرش صعبناک از عطار نیشابوری الهی نامه 3227
1. سالک آمد پیش عرش صعبناک
گفت ای سر حد جسم و جان پاک