بخش پنجم در الهی نامه عطار نیشابوری

1 زین گدائی بر ایاز آشفته شد این سخن در پیش سلطان گفته شد

2 پیش خویشش خواند حالی شهریار گفت ازین پس با ایازت نیست کار

3 گر بود کاریت بیم کشتن است تو نمیدانی کایاز آن من است

4 مرد گفت ای پادشاه حق شناس گر ازان تست این ساعت ایاس

1 دید بوموسی مگر یک شب بخواب بر سر خود عرش همچون آفتاب

2 روز دیگر رفت سوی بایزید زانکه بوموسی ز جان بودش مرید

3 گفت تا تعبیر خوابم او کند مرهم جان خرابم او کند

4 چون بر او رفت خلق آشفته بود زانکه شیخ آن شب ز دنیا رفته بود

1 کاملی گفتست آن بیگانه را کاخر ای خر چند روبی خانه را

2 چند داری روی خانه پاک تو خانه چاهی کن برافکن خاک تو

3 تا چو خاک تیره برگیری ز راه چشمهٔ روشن برون جوشد ز چاه

4 آب نزدیکست چندینی متاب چون فرو بردی دو گز خاک اینت آب