اشعار باقیمانده عسجدی مروزی

1 هم ساده گلی، هم شکری هم نمکی بر برگ گل سرخ، چکیده نمکی

2 پیغمبر مصریی، بخوبی و مکی من بوسه زنم، لب بمکم، تو نمکی

1 یکی اژدهای دمنده چو بادی یکی در نخیزی خزنده چو ماری

2 اگر ماری و گژدمی بود طبعش بصراش چون مار کردند ماری

1 جلب کشی و همه خان و مانت پر جلب است بدی جلب کش و کرده بکودکی جلبی

1 گفتم همی چه گوئی ای هیز گلخنی گفتا که چه شنیدی ای پیر مسجدی

2 گفتم یکی که مسجدیم چون نه غرمنم گفتا تو نیز هم نه چنین پیر زاهدی

3 گفتم پلید بینی، لنگی بزرگ پای محکم ستبر ساقی زین گرد ساعدی

4 چون هیز طیره شد ز میان ربوخه گفت بر ریش خربطان ریم ای خواجه عسجدی

1 چو آمد گه زادن زن فراز بکشکینه گرمش آمد نیاز

2 من و زن در آن خانه تنها و بس مرا گفت کی شوی، فریادرس

3 اگر شوربائی بچنگ آوری من مرده را باز رنگ آوری

4 چو نااهل را قدر گردد بلند نباشد چو آزاده هوشمند

1 چو کودک سر فرود آرد به حجره بر سر حمدان چنان گردد که پندارم سمار و غست یا جله

2 درآویزم حمایل‌وار یکسر خویشتن را زو به گرد گردن و پشتش کنم آغوش چون بخله

3 همی‌چینم همی‌کوشم به دندان با زنخدانش همی‌پیچد غلام از رنج و با او می‌زنم کله

4 فراز گنبد سیمینش بنشینم به کام دل ز زر و سیم گنبد را به کام او دهم غله