ملحقات در دیوان اشعار اسیری لاهیجی
1 ما مست شراب لعل یاریم مخمور دو چشم پرخماریم
2 چون زلف خوش تو بی سکونیم چون حسن رخ تو برقراریم
3 ما دیده بروی دوست داریم از حور و بهشت یاد ناریم
4 دست از دو جهان اگر بشوییم با تو نفسی اگر برآریم
1 عمری بامید آنکه رویت بینم یا بو که گلی ز باغ وصلت چینم
2 از کعبه بجستم و ندیدم این دم ترسائی و بت پرستیت آئینم
1 من که خورشید جمال تو عیان می بینم عکس روی تو ز مرآت جهان می بینم
2 منم آن رند که دایم ز خرابات جهان شاهد حسن ترا جلوه کنان می بینم
3 مهر ذاتت که ز نورش دو جهان پیدا شد در پس پرده هر ذره نهان می بینم
4 تا که گشتم بره عشق تو بی نام و نشان در همه کون و مکان از تو نشان می بینم
1 ما مست شراب وصل یاریم وز هر دو جهان خبر نداریم
1 ای عاشقان ای عاشقان مائیم عشق دلبران چون عشق سودی بی زیان کاری نباشد در جهان
2 یاری نهانی شد عیان در صورت جان و جهان از غیر او نام و نشان کو در همه کون و مکان
3 عشق آمد و در دل نشست راه برون شد راببست گفتم بگوی ای خودپرست چون یابی از دستم امان
4 گفتم که ای سلطان من غایب مشو از جان من اینست خود درمان من میباش دایم میهمان
1 ای که داری حسن جان افزای دوست دررخ خوبان نظرکن بین که ظاهر حسن اوست
2 گر همی خواهی عیان بینی جمال روی یار دل ز فکر غیر خالی کن که پیدا اندروست
3 پرشد از نور تجلی جمالش کاینات جمله ذرات جهان روشن ازآن روی نکوست
4 آفتاب از پرده هر ذره بنماید جمال گر نقاب زلف بردارد صبا از روی دوست
1 یارم چو نقاب از رخ چون ماه گشودست از پرده هر ذره بمن مهر نمودست
2 یک ذات بنقش دو جهان دید هویدا هرکس که دل از زنگ دویی پاک ز دودست
3 تا یار ز خلوتگه خود رفت بصحرا زان کوکبه آفاق پر از گفت و شنودست
4 زاهد چه شد آخر که شدی منکر عشاق انکار تو در عشق بما گو ز چه بودست
1 در دام کمند زلف تو افتادم سودای چنین ز غم کند آزادم
2 جان درغم زلفت ار چه آشفته بود از روح و صفای روی تو دلشادم
1 اسیری از سگان نوربخش است از آنش دردو عالم نوربخش است
1 امام و هادی جانی علی ولی الله طبیب درد نهانی علی ولی الله
2 نمی رسد بکمال تو شرح ناطقه ام فزون ز حد بیانی علی ولی الله
3 شها چو ذات شریفت بعلم وجود و کمال کسی نداد نشان جز علی ولی الله
4 نهایت همه کمل بدایت تو عقول ز وصف برتر از آنی علی ولی الله