پرده برافتاد از جمال محمد از آشفتهٔ غزل 1
1. پرده برافتاد از جمال محمد
شد زعلی ظاهر اعتدال محمد
ای تو ز آغاز و انتها همه دانا از آشفتهٔ غزل 1
1. ای تو ز آغاز و انتها همه دانا
قدرت تو کرده خاک مرده توانا
بسته بر آفتاب چو مشکین نقاب را از آشفتهٔ غزل 3
1. بسته بر آفتاب چو مشکین نقاب را
پرده‌نشین نموده ز شرم آفتاب را
وقت صبوحست ای پسر برخیز و دردِهْ جام را از آشفتهٔ غزل 4
1. وقت صبوحست ای پسر برخیز و دردِهْ جام را
تا فرصتی داری به دست از کف مده هنگام را
مشک فشان شد زتو باد صبا از آشفتهٔ غزل 5
1. مشک فشان شد زتو باد صبا
ای خم زلفین دو تا مرحبا
بگشت باغ و گلستان مخوان مرا یارا از آشفتهٔ غزل 6
1. بگشت باغ و گلستان مخوان مرا یارا
که کرده کوی تو فارغ زبوستان ما را
ما که بردیم بسر مرحله مهر و وفا را از آشفتهٔ غزل 7
1. ما که بردیم بسر مرحله مهر و وفا را
از چه ای عشق رعایت نکنی خدمت ما را
خواهم که در هم بشکنم این طاق مینافام را از آشفتهٔ غزل 8
1. خواهم که در هم بشکنم این طاق مینافام را
زین چارطبع مختلف برجا نمانم نام را
در آن سرا که برانند پادشایی را از آشفتهٔ غزل 9
1. در آن سرا که برانند پادشایی را
کجا مجال بود ره‌نشین گدایی را
گفتمش وقت تو کردیم دل ویران را از آشفتهٔ غزل 10
1. گفتمش وقت تو کردیم دل ویران را
گفت کس جای بویرانه دهد سلطان را
باد آورده بگلشن مژده نوروز را از آشفتهٔ غزل 11
1. باد آورده بگلشن مژده نوروز را
گل نود از شاخساز آن موکب فیروز را
گر زمن جان طلبد سر بنهم فرمان را از آشفتهٔ غزل 12
1. گر زمن جان طلبد سر بنهم فرمان را
گوی گو گردن تسیلم بنه چوگان را