نامه ها و اشعار متفرقه در دیوان اشعار عارف قزوینی

1 دل ز می دست بر نمیدارد دست تا هست برنمیدارد

2 صبح شد باز از گریبانم زندگی دست برنمیدارد

3 خون دل ریخت چشم مستش و این قتل خون بست برنمیدارد

4 هیچکس هیچ چیز غیر از دل چونکه بشکست برنمیدارد

1 سرخ آنکس که رخ از باده گلگون نکند فصل گل روی همان به که بهامون نکند

2 پای در دره کیخسرو و دارا ننهد سیر این منظره با خاطر محزون نکند

3 همه از دامن الوند پر از دامن گل نیست کس راز خود این دامنه مجنون نکند

4 دست نقاش طبیعت پی رنگ آمیزی بیکی چشم زدن کیست که مفتون نکند

1 بنام آنکه در شأنش کتاب است چراغ راه دینش آفتاب است

2 مهین دستور دربار خدائی شرف بخش نژاد آریائی

3 دو تا گردیده چرخ پیر را پشت پی پوزش به پیش نام زردشت

4 بزیر سایه نامش توانی رسید از نو به دور باستانی

1 یار اگر بیگانه با اغیار می‌شد بد نمی‌شد وز صمیم قلب با ما یار می‌شد بد نمی‌شد

2 (جایگزین مسند درباریان سفله‌پرور) جنس قاطرچی و سردمدار می‌شد بد نمی‌شد

3 (کعبه افراد جانی، قصر شاه جورگستر) گر که ویران بر سر «زوار» می‌شد بد نمی‌شد

4 این جراید کز پی تنویر افکارند، یکسر: واجبی مالیده بر افکار می‌شد بد نمی‌شد

1 به روشنایی افکار نغز، پی نبرد: قلم که راه نپیمود، جز به تاریکی

2 درین خیال ز دست خیال باریکم: به صورت قلم افتاده‌ام ز باریکی

1 آواره به کوه و دشت و صحرا شده ام مجنونم و، دیوانه لیلا شده ام

2 آن کأو، پی آبرو بود، عاشق نیست من عاشق صادقم که رسوا شده ام

1 ای محترم مدافع حریت عباد ای قائد شجاع، هواخواه عدل و داد

2 کردی پی سعادت ما، جان خود فدا پاینده باد نام تو، روحت همیشه شاد

1 به توام شیفته از هر جهت، افکار تو کرد دیده، نادیده، مرا تشنه دیدار تو کرد

2 آنچه از خامه پندار، پدید آوردی شد یقین «نسخ یقین همه » پندار تو کرد

1 در شفق، من، به ذات حق قسم است آنچه دیدم، صفات حق دیدم

2 باز نموده است ز خلوت دری دل،به رخ عادل خلعتبری

3 ز حال طره آشفته اش مگو سخنی کزین مقوله به آشفته حال، نتوان گفت

4 هیچ کاری نشد اسباب سرافرازی من آبرومندتر است از همه، سگ بازی من