نامه ها و اشعار متفرقه در دیوان اشعار عارف قزوینی

1 خوشا شیراز و عهد باستانش درخشان دوره دور کیانش

2 درود پاک نیکان بر روان نکو کیخسرو گیتی ستانش

3 فرح گستر سراسر کوه و دشتش نشاط آور زمین و آسمانش

4 همه دانش پژوه و مملکت دوست بزرگ و کوچک و پیر و جوانش

1 یار اگر بیگانه با اغیار می‌شد بد نمی‌شد وز صمیم قلب با ما یار می‌شد بد نمی‌شد

2 (جایگزین مسند درباریان سفله‌پرور) جنس قاطرچی و سردمدار می‌شد بد نمی‌شد

3 (کعبه افراد جانی، قصر شاه جورگستر) گر که ویران بر سر «زوار» می‌شد بد نمی‌شد

4 این جراید کز پی تنویر افکارند، یکسر: واجبی مالیده بر افکار می‌شد بد نمی‌شد

1 آواره به کوه و دشت و صحرا شده ام مجنونم و، دیوانه لیلا شده ام

2 آن کأو، پی آبرو بود، عاشق نیست من عاشق صادقم که رسوا شده ام

1 هزار مرتبه جانی که جانم از دستش بلب رسیده فدای «هزار» نتوان کرد

2 هزار درد نهان دارمی که یک ز هزار به جز «هزار» به کس آشکار نتوان کرد

1 بنام آنکه در شأنش کتاب است چراغ راه دینش آفتاب است

2 مهین دستور دربار خدائی شرف بخش نژاد آریائی

3 دو تا گردیده چرخ پیر را پشت پی پوزش به پیش نام زردشت

4 بزیر سایه نامش توانی رسید از نو به دور باستانی

1 ببند ای دل غافل به خود ره گله را زیان بس است ز مردم ببر معامله را

2 فراخنای جهان بر وجود من تنگ است تو نیز تنگتر از این مخواه حوصله را

3 دل توز آهن و من ره بدان از آن جویم که راه آه ن کردست وصل فاصله را

4 شدند ده دله و اجنبی پرست منم که میپرسم ایران پرست یکدله را

1 ای محترم مدافع حریت عباد ای قائد شجاع، هواخواه عدل و داد

2 کردی پی سعادت ما، جان خود فدا پاینده باد نام تو، روحت همیشه شاد

1 دل ز می دست بر نمیدارد دست تا هست برنمیدارد

2 صبح شد باز از گریبانم زندگی دست برنمیدارد

3 خون دل ریخت چشم مستش و این قتل خون بست برنمیدارد

4 هیچکس هیچ چیز غیر از دل چونکه بشکست برنمیدارد

1 بهتر ز کوی یار، دل اندر نظر نداشت یا چون من فلک زده جای دگر نداشت

2 چندین هزار یار گرفتم یک از هزار همچون «هزار» از دل زارم خبر نداشت

3 گفتم من آنچه راست، بگوشی اثر نکرد کشتم هر آنچه تخم حقیقت، ثمر نداشت

4 جز قطره خون، که دیده نثار ره تو کرد دل در بساط آه دگر در جگر نداشت