گفتم که به پایان رسد از انوری ابیوردی رباعی 1
1. گفتم که به پایان رسد این درد و عنا
دستی بزند به شادمانی دل ما
پیوسته حدیث من به گوشت از انوری ابیوردی رباعی 2
1. پیوسته حدیث من به گوشت بادا
قوتم ز لب شکر فروشت بادا
نه صبر به گوشه‌ای نشاند از انوری ابیوردی رباعی 3
1. نه صبر به گوشه‌ای نشاند ما را
نه عقل به کام دل رساند ما را
آورد زری عماد رازی بچه از انوری ابیوردی رباعی 4
1. آورد زری عماد رازی بچه را
تا بنماید عمود رازی بچه را
ای هجر مگر نهایتی نیست از انوری ابیوردی رباعی 5
1. ای هجر مگر نهایتی نیست ترا
وی وعدهٔ وصل غایتی نیست ترا
این دل چو شب جوانی و راحت از انوری ابیوردی رباعی 6
1. این دل چو شب جوانی و راحت و تاب
از روی سپیده‌دم برافکند نقاب
هم طبع ملول گشت از آن از انوری ابیوردی رباعی 7
1. هم طبع ملول گشت از آن شعر چو آب
هم رغبت از آن شراب چون آتش ناب
زان روی که روز وصل آن از انوری ابیوردی رباعی 8
1. زان روی که روز وصل آن در خوشاب
در خواب شبی بر آتشم ریزد آب
آن شد که به نزدیک من ای از انوری ابیوردی رباعی 9
1. آن شد که به نزدیک من ای در خوشاب
دشنام ترا طال بقا بود جواب
بوطالب نعمه ای سپهرت از انوری ابیوردی رباعی 10
1. بوطالب نعمه ای سپهرت طالب
بر تابش آفتاب رایت غالب
هرچند که بر جزو بود از انوری ابیوردی رباعی 11
1. هرچند که بر جزو بود کل غالب
باشد همه جزو کل خود را طالب
ای گوهر تو بر آفرینش از انوری ابیوردی رباعی 12
1. ای گوهر تو بر آفرینش غالب
چون رحمت ایزد همه خلقت طالب