مقطعات در دیوان اشعار انوری ابیوردی

1 وزیر ملک‌پرور صدر دنیی زهی احسان تو دنیی گرفته

2 وفا در طبع تو تسکین گزیده سخا در دست تو ماوی گرفته

3 جهان در آفتاب دولت تو وطن در سایهٔ طوبی گرفته

4 ز دارالملک اقبال تو ترمد جلال گنبد اعلی گرفته

1 چو غزنینی به محشر زنده گردد بسنجد طاعتش ایزد به میزان

2 کم آید طاعتش گوید خدایا ترازو چشمه دارد سر بگردان

1 لنگ خواهی مرا روا باشد دل از این من چگونه تنگ کنم

2 تا ترا من به قلتبانی تو حاش لله که هیچ ننگ کنم

3 آن ترا از زن و مرا ز خدا چون به میزان خود به سنگ کنم

4 تو بدان صلح کرده‌ای با زن من بدین با خدای جنگ کنم

1 ای بر در بامداد پندار فارغ چو همه خران نشسته

2 نامت به میان مردمان در چون آتشی از چنار جسته

3 ما را فلک گزاف پیشه بر آخر شرکت تو بسته

4 نارسته ز جهل و برده هر روز نوباوهٔ احمقی برسته

1 ز ابتدا کاندر آمدی به عمل بیش از این بود بارنامه و جاه

2 کار با آب و گل نبودت بیش باز خواهی شدن بر آن ناگاه

3 نه آب و گلی که سلطان راست به گل تیره و به آب سیاه

1 دوش در خواب دیو شهوت را زیور دختری گسستستم

2 بی‌شک امروز شحنهٔ احداث خواهد انصاف و من تهی‌دستم

3 جز به سعی تو دفع می‌ناید این جنایت که دوش کردستم

1 امید و بیم دهد خلق را مسخر خویش بدین دو خویشتن از خلق بازپس دارم

2 مرا چو در دل از این هر دو هیچ نیست ازو هزار ناکس پیشم گرش به کس دارم

1 چند مهتاب بر تو پیماید این و آن در بهای روی چو ماه

2 ای دریغ آن بر چو سیم سپید که فروشی همی به سیم سیاه

1 سحرگاهی به نزد خواجه رفتم که بفزاید مرا جاهی و مالی

2 به دست خواجه در، ده بدر دیدم کز آن هر بدر بود او را ملالی

3 درآمد مرغکی وانگه به منقار ربود از فرق هر بدری هلالی

1 گویند که چیست حاصل تو ای بی‌حاصل ز زندگانی

2 گویم خطکی و بیتکی چند از نعمتهای این جهانی

3 خطی نه چنین چنانکه باید بیتی نه چنان چنانکه دانی