مفردات در دیوان اشعار اثیر اخسیکتی

1 در امثال عجم گویند خسرو هم نکو داند که روز اول و آخر نکو دارند مهمان را

1 در انتظار عراقی لطایف خوش تو بسا لطایف رازی که داد غصه مرا

1 از کف ترکی چو ماه باده خور و باده خواه چشمهٔ لب بی گیاه گوشهٔ خور بی حجاب

2 جان بستاند ز دل جزع وی اندر جفا دل برباید ز جان لعل وی اندر عتاب

1 شادم به غم تو گرچه شادی در مذهب عاشقان حرام است

1 گرچه سوگند آن خوری کاکنون نکوتر دارمت من نیم ز آن‌ها بحمدالله که باور دارمت

1 توحید چو آفتاب عریان شدنست وز شبپره طبعان نه هراسان شدنست

1 فصل بهار وصل بتان اصل خرمی است هرکس که زین دو شاد نباشد نه آدمی است

1 با دوستان وجود کنی آنچه می کنند ور بوستان به تو بت نو در بهار داد

1 جز کف رادت به یک قرابه تلخ مشکل او را کسی جواب نداد

1 به دانه ایست خالت افتاده در زنخدان باید که گوش داری ز آسیب روزگارش