سحر حلال اهلی شیرازی

1 ساقی از آن شیشه صاف گلاب خون شده در نافه ناف گل آب

2 لای اگر از صافی جان لازمست صافی او زان تو و ان لازمست

3 غنچه وش این نامه دلبرگشای چشم جم از خانه دل برگشای

4 کز خط عذرا دل وامق به است نامه گل هم سوی عاشق به است

1 ساقی از آن می که به از تازه گل باز بر آن چهره نه از غازه گل

2 گرمی دمساز گل آید بجوش آبی از آن تازه گل آید بجوش

3 مرغ که از دولت گل بانگ اوست قدر گل از شهرت گلبانگ اوست

4 داشتی اندر حرم آنشه نشان دختری اندر رخش از مه نشان

1 ساقی از آن شیشه منصور دم بر رگ و بر ریشه من صوردم

2 خواهی از این نادره گو گر مقال زاتش می کن دم او گرم قال

3 آتشی از می فکن اندر روان تا شود این نکته چون زر روان

4 یکنفس ای مونس من کوش دار گوهری از مجلس من گوش دار

1 ساقی از اقبال تو ما سر خوشیم وز می الطاف تو یکسر خوشیم

2 بر غم ما چون دل رحمت بود رحم تو هم داخل رحمت بود

3 بخت تو کز پنجه شیر آب خورد جرعه او غنچه سیراب خورد

4 شکر تو دل کردنش آزاد گیست از حق تو گردنش آزاد کیست

1 احمد مرسل گل این کشته زار دشمن او در ره دین کشته زار

2 گلبن درین بلبل معنی سرای ساخته در گلشن اعلی سرای

3 گیسوی او کامده در پاکشان مستی او در دل دریا کشان

4 جور از آن غالیه بر گیسویش کافتد از آن سنبله برگی سویش

1 پیر و حیدر شو و همرنگ آل تا دمد از روی تو هم رنگ آل

2 حیدر والا گهر آن سرفراز کامده نور حقش از در فراز

3 رهرو حق آمد و همراه حق هم حق از او ظاهر و هم راه حق

4 تیغ وی آن رهبر جان بر قدم آتش قهر آمده زان برق دم

1 ساقی از الطاف تو می بر کف است وز تف دل دجله خون در کف است

2 میبرد آب دل ریشم خمار مرهم ریشم نه و پیشم خم آر

3 میدهد این غمزده کامش شراب می همه خیر تن و نامش شر آب

4 شیره تا کم ده و بین شورها تا همه شیرین کنم این شورها

1 ساقی از آن مشربه یاقوت ده قوتم از مرتبه یاقوت ده

2 یا رهد این دل تن وی از سراب یا رود از مستی می بر سر آب

3 یکشب از آنجا که در انجام حال شده ره بیگانه در آنجا محال

4 دل که در آن دجله خون آشناست گفتمش اینواقعه چون آشناست

1 قافیه سنجان همه عیسی دمند وز دم خود جان پی احیا دمند

2 طایر فرخنده معنی پرند جانب عرش از پر دعوی پرند

3 پیشرو و از لشگر و پس تاخته تیغ ببالا و بپست آخته

4 کاتبی آویخت دو محکم کمان کامده در قبضه رستم کم آن

1 ای همه عالم بر تو بی‌شکوه رفعت خاک در تو بیش کوه

2 نام تو زآن بر سر دیوان بود کآتش بال و پر دیوان بود

3 شد به تو سردفتر جان نامزد نام تو خود سکهٔ آن نام زد

4 خواست دل خانهٔ ششدر گشاد نقطهٔ بسم الله از آن درگشاد