سحر حلال اهلی شیرازی

1 ساقی از اغیار در امشب ببند رخنه آزار در امشب ببند

2 امشب از آن ساغر می مایه بخش کش برد از تو دل بیمایه بخش

3 سر حق از محفل مستان طلب نزدل شیخ از دل دست آن طلب

4 صد محلش پرده وز آن صد محال جز نبی آنجا ره کس خود محال

1 قافیه سنجان همه عیسی دمند وز دم خود جان پی احیا دمند

2 طایر فرخنده معنی پرند جانب عرش از پر دعوی پرند

3 پیشرو و از لشگر و پس تاخته تیغ ببالا و بپست آخته

4 کاتبی آویخت دو محکم کمان کامده در قبضه رستم کم آن

1 ساقی از آن جوهر آرام سوز کافکند اندر سر آرام سوز

2 آتش دل خاسته فریاد رس هم ز تو دل خواسته فریاد رس

3 داد کزین ساقی دروان ما درد شد از باقی دور آن ما

4 با همه او را شکر آبی بود با شه کوثر مگر آبی بود

1 ساقی از اقبال تو ما سر خوشیم وز می الطاف تو یکسر خوشیم

2 بر غم ما چون دل رحمت بود رحم تو هم داخل رحمت بود

3 بخت تو کز پنجه شیر آب خورد جرعه او غنچه سیراب خورد

4 شکر تو دل کردنش آزاد گیست از حق تو گردنش آزاد کیست

1 ساقی از الطاف تو می بر کف است وز تف دل دجله خون در کف است

2 میبرد آب دل ریشم خمار مرهم ریشم نه و پیشم خم آر

3 میدهد این غمزده کامش شراب می همه خیر تن و نامش شر آب

4 شیره تا کم ده و بین شورها تا همه شیرین کنم این شورها

1 ساقی از آن می که به از تازه گل باز بر آن چهره نه از غازه گل

2 گرمی دمساز گل آید بجوش آبی از آن تازه گل آید بجوش

3 مرغ که از دولت گل بانگ اوست قدر گل از شهرت گلبانگ اوست

4 داشتی اندر حرم آنشه نشان دختری اندر رخش از مه نشان

1 ساقی از آن نوگل باغم نواز خاطر این بلبل با غم نواز

2 سوزم ازین مشعل شب سوز چند تا سحر از اول شب سوز چند

3 از رخ خورشید کن آن طره باز پرده کش از دیده آن جره باز

4 بازکن آنزلف دل آرا چو شست گرچه شد آن بند دل اما خو شست

1 ساقی ازان گلشن گل رنگ رنگ کرده لب از خوردن گلرنگ رنگ

2 روبهی آموخت از آن رو بهار می خور و رو جانب آن روبه آر

3 کشته گل تازه و جان کشته زار می خورد و دل خوش کن از آن کشته زار

4 آتش موسی کن از آن سیب یار و آبی از آن آتش موسی بیار

1 ساقی از آن می اگر ارزند گیست جان طلب از ما دگر ارزند گیست

2 شمع شد از محفل و پروانه ماند بلبل جان را دل و پروا نماند

3 مستم و شد مایل آتش پرم می خورم اندر دل آتش پرم

4 آمده زان سیم و زر آتش پرست کاتش پروانه در آتش پرست

1 ساقی از آن آب توکاتش برست دل همه دم سوزد و جان خوشترست

2 مجمر تن ز اخگر قلب از چه سوخت و اب رخ از این زر قلب از چه سوخت

3 گر زر دل را کنم از می سره لشکر غم بشکنم از میسره

4 مرغ دل از شوق تو پروا کند سوی گل از شوق تو پروا کند