رستم نامه در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 این خبر گفت یکی از اصحاب که بدور عمر بن خطاب

2 روزی آن خواجه به همراهی بخت برد در مسجد پیغمبر رخت

3 مسند فصل قضایا گسترد باطل از خانه حق بیرون کرد

4 سوده در حضرتش اصحاب نبی جهت بندگی از شیخ و صبی

1 کیش زرتشت را سه پایه بود هر یکی را به چرخ سایه بود

2 کاخ هستی بود برین سه ستون ماه و برجیس و مهر بر گردون

3 هر که رو کرد سوی دین بهی شد رکاب تنش ز درد تهی

4 گفت جستم براه دین پیشی استوارم به نیک اندیشی

1 منطقه اطلس بلند رواق که معدل برو کنند اطلاق

2 هر دو قطبش دو قطب عالم گیر در شمالش بنات نعش صغیر

3 دومین منطقه سپهر بروج کرده بر چرخ ثابتات عروج

4 گذرد در دو نقطه این تدویر از معدل ببین و باش بصیر

1 سال سی و شش نهد زین شاه آزادی برخش می دهد سالار قدرت هر کسی را بهر و بخش

2 راست می بینم که آشوبی بود در سی و دو حق همی داند که من آن روز شادم یا که تو

3 لشکر روس است سرگردان و مغلوب و زبون ساحل بحر خزر قفقاز گردد پر ز خون

4 هر کشیشی مات بینم هر صلیبی دستگیر تا بموت از ساحت تفلیس خواهد شد اسیر

1 ای مدرسه مزینیه ای روضه دلکش سنیه

2 ای مهد بنات فخر و عصمت مقصوره امهات حکمت

3 ای گلبن هوش را گلستان اطفال وجود را دبستان

4 ای ستر عرائس معانی ای چرخ نجوم آسمانی

1 یکی دختری داشت در کار مرگ وزین زندگی مانده بی ساز و برگ

2 پریشیده گسیویش از انقلاب ز گلبرگ رخساره اش رفته آب

3 ز بی دانشی مادر مهربان بکف شانه و غازه بهر جوان

4 گهی تاب می دادش از شانه موی گهی سرخ می کردش از غازه روی

1 یکی بنگر این نامه نامور به هر بیت از آن درج درجی گهر

2 که فردوسی طوسی استاد فن به نظمش بیاراست روی سخن

3 نهشته کسی یادگاری کزین به از این ز شاهان ایران زمین

4 زهی این نکو نامه پارسی که گر خود بخوانیش صد بارسی