فرهنگ پارسی در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 بتا توئی که قدت سرو باغ کاشمر است رخت بهار ختن بوستان کاشغر است

2 مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلات ز بحر مجتث این چامه تنگی از شکر است

3 چو شرق و غرب زمین خاور است و باختر است نسار «او اختر» است و بتو در «اخشتر» است

4 به پارسی کره خاک «گوی چغمینی » است «میان کش » است خط استوانه در کمر است