مثنویات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 چو دانا ز گنجینه در باز کرد بنام خدا نامه آغاز کرد

2 خدائیکه در مغز هوش آفرید بتن آدمی با سروش آفرید

3 روان را بدانش ستایش نمود سخن را ترازوی دانش نمود

4 سپس خامه را با زبان جفت کرد نی گنگ را داور گفت کرد

1 آزمندی هواپرست و خسیس در دهی بود کدخدا و رئیس

2 داشت مرغی ظریف و زرین بال تیز پرهمچو شاهباز خیال

3 هر زمان زاغ شب بچرخ بلند خایه زر بطشت سیم افکند

4 مرغ او هم در آشیان زمین هشتی از مهر بیضه زرین

1 سهی سروی از تخم شاهان کی چو گلبن بروئید در خاک ری

2 بیاراست رخسار و بالا فراشت گل و لاله از چهره در باغ کاشت

3 بتان سر نهادند بر پای او سر سروران گرم سودای او

4 ز بیگانه و خویش و نزدیک و دور بدان لعل شیرین برآورد شور

1 ای تازه عروس مهربانم وصل تو حیات جاودانم

2 خورشید سپهر اقتدارم پیرایه بزم افتخارم

3 مهر تو نشسته در دل من عشق تو سرشته با گل من

4 تو سرو حدیقه بتولی نوباوه گلشن رسولی